Larry Romanoff, 11 maja 2023 r
Zdjęcie:
Alawar.com
Ten esej zawiera
listy Żydów zajmujących stanowiska w rządzie federalnym USA, wraz z
towarzyszącą im dyskusją na temat zakresu i charakteru kontroli, jaką Żydzi
posiadają i sprawują nad polityką wewnętrzną i zagraniczną USA. Informacje
tutaj są prezentowane w nadziei, że dadzą czytelnikom lepsze zrozumienie sił
społecznych kształtujących nasz świat.
Spis treści
Wprowadzenie
Jak słodko jest
być Żydem
Łączenie
niektórych kropek
Zaprzeczenia i
“antysemityzm”
Cenzura żydowskich
nazwisk
Kim jest Żyd?
Żydzi w ostatnich
administracjach Białego Domu:
Administracja
Bidena – częściowa lista żydowskich nominacji
Administracja
Trumpa – częściowa lista żydowskich nominacji
Administracja Obamy
– częściowa lista żydowskich nominacji
Administracja Clintona – częściowa lista
żydowskich nominacji
Wykazy według Departamentu Administracji
Publicznej
Źródła i metodologia
Źródła pierwotne
Część 1 – Kontrola Przewodniczącego
Prezydenckie opiekunki do dzieci
Asystenci prezydenta
Doradcy prezydenta
Ustniki prezydenckie
Trzymanie prezydenta z dala od więzienia
Część 2 – Kontrola narracji żydowskiej
Rozpieszczanie “ofiar”
Część 3 – Kontrola gospodarki i budżetu
federalnego
Zapewnienie przestrzegania żydowskiej
agendy dla gospodarki
Ustalanie budżetu – zapewnienie
przestrzegania priorytetów wydatków Żydów
Część 4 – Kontrola
pieniędzy
Żydowski FED
(Rothschild i inni)
Kontrola Skarbu Państwa i instytucji
finansowych
Część 5 – Kontrola handlu
Część 6 – Kontrola zdrowia, edukacji i
opieki społecznej
The CDC, NIH, HHS
Kontrola COVID i
szczepionki
Część 7 – Kontrola
sprawiedliwości i niesprawiedliwości
Departament
Sprawiedliwości USA
Przekształcenie
żydowskiej agendy w precedens sądowy
Część 8 – Kontrola globalnej strategii
hegemonii USA
Rada Bezpieczeństwa Narodowego USA
Bezpieczeństwo wewnętrzne
Międzynarodowe zastraszanie pod przykrywką
demokracji
Część 9 – Kontrola szpiegowskich i kolorowych
rewolucji
Wywiad i szpiegostwo
Część 10 – Kontrola wojny i grabieży
Część 11 – Kontrola świata
Departament Stanu USA
Ambasadorowie żydowscy
Część 12 – Kontrola prawie wszystkiego
innego
Część 13 – Żydowscy członkowie
Kongresu USA
Senat
Izba Reprezentantów
Część 14 – Żydzi w rządach
państwowych
Część 15 –
Żydowscy burmistrzowie amerykańskich miast
Epilog
Boże Narodzenie w
Białym Domu
Wprowadzenie
Może to być
zaskoczeniem dla wielu czytelników, ale Żydzi są w pozycji praktycznie całkowitej
kontroli nad wszystkimi ważnymi aspektami rządu USA, kontroli, która obejmuje
zarówno ustawodawstwo krajowe, jak i politykę zagraniczną. Jest to tak
prawdziwe, że nie jest możliwe oddzielenie działań lub polityki zainicjowanej
przez “Amerykanów” od tych narzuconych przez ich żydowskich władców, a w
rzeczywistości niewiele jest polityki emanującej z USA, którą można by uznać za
“amerykańską” w treści. Jakkolwiek zaskakujące może się to wydawać, prawda jest
łatwa do udowodnienia.
Kiedy rząd Ukrainy
został obalony, a wybrany prezydent kraju zastąpiony przez Żyda, który
wszczynał wojnę z Rosją, to inny Żyd, Victoria Nuland, w Departamencie Stanu,
dokonywał wyboru prezydenta i pociągał za wszystkie sznurki. Biały Dom i
Kongres USA były niezaangażowane i potulnie milczały, gdy to wszystko się
działo. “Amerykanie” poniosą winę za wynikły chaos, ale Amerykanie nie mieli w
tym udziału; USA są jedynie narzędziem dla chazarskich Żydów do osiągnięcia ich
celów, funkcjonując głównie jako prywatna armia bankierów. Kiedy Izrael chciał
najnowszej wersji amerykańskich samolotów wojskowych, amerykańscy generałowie
odmówili, mówiąc, że potrzebują samolotu i że Kongres nigdy nie zatwierdzi
transferu. Prezydent Izraela Benjamin Netanjahu powiedział: “Po prostu
przygotuj samolot. Zajmę się Kongresem”.
Żydzi nie wahają
się otwarcie domagać posłuszeństwa od członków Kongresu USA, ani nie cofają się
przed karaniem nieposłusznych. Jak zauważyłem w poprzednim eseju o Głębokim
Państwie[1], amerykańscy
kongresmeni i senatorowie są dosłownie zmuszani do podpisania przysięgi
wierności Izraelowi i Żydom, ryzykując przegraną w następnych wyborach. Nie
jest tajemnicą, że dzisiaj głównym warunkiem wyboru na jakiekolwiek stanowisko
rządu USA jest zdecydowane publiczne zaangażowanie w agendę Żydów, cokolwiek to
może obejmować.
Możemy łatwo
zidentyfikować te same wzorce w finansach i bankowości, w ustawodawstwie
korporacyjnym, w polityce społecznej zajmującej się zwłaszcza aborcją,
edukacją, kwestiami płci i seksualnymi, w prawodawstwie dotyczącym
bezpieczeństwa żywności, w świecie farmaceutycznym i wielu innych. We
wszystkich tych obszarach są Żydzi prowadzący ten proces, bardzo często zza
kulis, ale coraz częściej robiony otwarcie. Absolutna dominacja Żydów nad
wszystkimi mediami głównego nurtu, mediami społecznościowymi, wyszukiwaniem w
Internecie, publikowaniem książek i czasopism oraz reklamą, zapewnia im
całkowitą kontrolę informacji, a tym samym publiczną percepcję.
Te stwierdzenia są
równie prawdziwe, przynajmniej w znacznej części, dla wszystkich krajów
zachodnich, a także wielu innych, takich jak Republika Południowej Afryki i
Japonia. Odsetek Żydów w rządach innych narodów może nie być tak dramatycznie
wysoki jak w USA, ale żydowska dominacja i kontrola istnieją. Wiele
krajów zachodnich, z których Niemcy są szczególnie godnym uwagi przykładem,
jest w praktyce koloniami żydowskimi. Kanada, Francja, Anglia, Włochy,
Holandia nie są lepsze. Wydaje się, że nie jest to powszechnie znane, ale właśnie
dlatego demokracja została stworzona jako forma rządu; [2] Jest to
jedyny system rządów, który pozwala obcym obcym przejąć całkowitą kontrolę zza
kulis.
Żydzi zajmują
ogromną i ogromnie nieproporcjonalną liczbę stanowisk w rządzie USA na
wszystkich szczeblach, od sekretarza stanu do urzędnika ds. komunikacji. Duża
liczba tych ludzi ma podwójne obywatelstwo izraelsko-amerykańskie z wyraźnie
towarzyszącą lojalnością, prawie wszyscy są również syjonistami. Ten esej
przedstawia niektóre zgromadzone dowody zebrane z różnych publicznie dostępnych
źródeł. W żadnym wypadku nie jest kompletny; Pełna lista zawierałaby wiele
tysięcy nazwisk.
Przeglądając
poniższe listy, należy pamiętać o kilku kwestiach. Jednym z nich jest to,
że każda nazwa jest tylko wierzchołkiem żydowskiej piramidy. Ponieważ
prawie wszystkie te osoby są na stanowiskach kierowniczych z dużymi
departamentami pod ich rządami, mianują wielu innych Żydów po kolei. Żydowski
sekretarz stanu mianuje wielu Żydów do różnych biur Departamentu Stanu i wielu
żydowskich ambasadorów USA. Podobnie jest z obroną, skarbem, handlem i tak
dalej. Jeśli dodamy wszystkich opiekunów, pomocników, asystentów, zastępców,
prawników, doradców i mnóstwo biurokratów wysokiego i średniego szczebla i
decydentów, liczba etnicznych Żydów w typowej amerykańskiej administracji
wynosiłaby prawdopodobnie 40% do 50%. Jest to fakt uznany i przyznany przez
samych amerykańskich Żydów, jedna z czołowych żydowskich publikacji
stwierdza: “USA nie mają już rządu Gojów [Gojów], ale administrację, w
której Żydzi są pełnoprawnymi partnerami w podejmowaniu decyzji na wszystkich
szczeblach”. [2a]
Według Jewish Forward[3], kiedy John
Deutch został mianowany dyrektorem CIA, natychmiast
“dokonał serii zmian personalnych”, mianując Davida Cohena na zastępcę
dyrektora i Norę Slatkin na dyrektora wykonawczego,
dając jej “szeroki, bezprecedensowy autorytet nad zastępcami dyrektorów”. Żydzi
zajmowali także cztery z siedmiu dyrekcji CIA, a inny Żyd, Arlen
Specter, został mianowany mniej więcej w tym samym czasie
przewodniczącym Senackiej Komisji Wywiadu, dając Żydom wirtualną kontrolę nad
pracą CIA. To Żyd Sydney Gottlieb został mianowany szefem
nieludzkiego programu MK-ULTRA CIA, wraz z innymi Żydami postawionymi na
stanowiskach światowych morderstw politycznych i projektów zabójstw. [4]
Jedna z takich osób, Samuel Halpern, był “oficerem wykonawczym Task
Force W”, która została ustanowiona w celu zabicia Fidela Castro na Kubie[5][6][7] –
głównie w odwecie za wypędzenie Żydów przez Castro po rewolucji, przy czym
“Amerykanie” byli obwiniani za wszystkie nieudane zamachy na życie Castro.
Podobnie, kiedy Madeleine Albright została mianowana
sekretarzem stanu USA, natychmiast zorganizowała listę kandydatów na wszystkie
najwyższe stanowiska w Departamencie Stanu, który składał się wyłącznie z
Żydów. Natychmiast mianowała Dennisa
Rossa, Stuarta Eizenstadta, Marka
Grossmana, Princetona Lymana, Howarda Wolpe’a, Stanleya Rotha, Jeffa Davidowa, Martina
Indyka. Indyk miał zawieszone poświadczenie bezpieczeństwa przez
Departament Stanu za “podejrzenie naruszenia” norm bezpieczeństwa “przez długi
czas”, ale to i tak nie powstrzymało Albrighta przed oczyszczeniem go z
zarzutów. W powiązanych wiadomościach coś podobnego wydarzyło się z opiekunem
Donalda Trumpa i posiadaczem instrukcji od jego mistrzów w londyńskim City –
jego zięcia, Jareda Kushnera, który najwyraźniej nie zdał
wszystkich kategorii egzaminów bezpieczeństwa, ale i tak został mianowany.
Nawet jeśli mianowani nie są Żydami, lobby
żydowskie zwykle ma wiele powodów do świętowania. Na początku pierwszej
kadencji Clintona w 1993 r. “MetroWest Jewish News” chwalił się, że “nowa
administracja [Clintona] będzie miała także dodatkową siłę dwóch bardzo silnych
[nieżydowskich] zwolenników Izraela jako sekretarza
obrony Lesa Aspina i dyrektora Centralnej Agencji Wywiadowczej Jamesa Woolseya.
Aspin, jako przewodniczący Komisji Sił Zbrojnych Izby Reprezentantów, był
architektem – i kluczową postacią – amerykańsko-izraelskich stosunków
strategicznych. Obaj mężczyźni są członkami rady doradców JINSA, Żydowskiego
Instytutu ds. Bezpieczeństwa Narodowego.
Ponieważ Żydzi stanowią tylko około 1,5%
populacji USA, możemy zasadnie zapytać, dlaczego mieliby oczekiwać, że będą
“pełnoprawnymi partnerami” na “wszystkich szczeblach” rządu USA, i myślę, że
wszyscy moglibyśmy życzyć sobie, abyśmy mieli “tak mały wpływ” jak oni. Innym
czynnikiem jest to, że wielu, jeśli nie większość, ma obywatelstwo izraelskie
lub w inny sposób głębokie powiązania z Izraelem, a ich główna lojalność
generalnie zmierza w tym kierunku. Ponadto, większość z tych ludzi jest zdeklarowanymi
syjonistami i jest mało prawdopodobne, aby przegapili okazję do kontynuowania
tego programu, który rzadko będzie zgodny z interesami USA. Wreszcie, większość
z tych osób ma głębokie kontakty z AIPAC, Radą Rotszylda ds. Stosunków
Zagranicznych, Komisją Trójstronną, wieloma wybitnymi tak zwanymi Think Tankami
i Fundacjami, jak również powiązanymi organizacjami, takimi jak RAND
Corporation, i nie tylko będą przyjmować instrukcje, ale działać w imieniu
różnych programów tych grup – z których wszystkie są zagorzałymi syjonistami. i
wszystkie instrukcje i kontrola emanujące z kabały żydowskich bankierów w
londyńskim City.
Jak słodko jest być Żydem
3 października 2001 roku Izraelska Agencja
Prasowa doniosła w programie radiowym Kol Yisrael, w którym Szimon Peres
ostrzegł izraelskiego premiera Ariela Szarona, że odmowa słuchania nieustannych
amerykańskich próśb o zawieszenie broni z Palestyńczykami zagrozi interesom
Izraela i “obróci USA przeciwko nam”. W tym momencie wściekły Sharon podobno
zwrócił się do Peresa, mówiąc: “Za każdym razem, gdy coś robimy, mówisz mi, że
Amerykanie zrobią to i zrobią tamto. Chcę wam powiedzieć coś bardzo jasnego,
nie martwcie się amerykańską presją na Izrael. My, naród żydowski,
kontrolujemy Amerykę i Amerykanie o tym wiedzą”.[7a]
Zaufanie i przechwałki o wpływie i potędze
Żydów na świecie idą znacznie dalej. W październiku 1998 roku Alain
Finkielkraut, profesor filozofii we francuskiej elitarnej Ecole
Polytechnique, opublikował we francuskim dzienniku Le Monde artykuł
zatytułowany “Mgr Stepinac et les deux douleurs de l’Europe”[8], w
którym stwierdził:
“Ach, jak słodko jest być Żydem pod
koniec tego 20 wieku! Nie jesteśmy już oskarżonymi Historią, ale jej
ulubieńcami. Duch czasu kocha, szanuje i broni nas, czuwa nad naszymi
interesami; potrzebuje nawet naszego imprimatur.*[8] Dziennikarze
opracowują bezwzględne akty oskarżenia przeciwko wszystkiemu, co Europa wciąż
ma na drodze nazistowskich kolaborantów lub tych, którzy tęsknią za epoką
nazistowską. Kościoły pokutują, państwa pokutują, Szwajcaria nie wie już, gdzie
stanąć…”. * “Imprimatur” to oficjalne pozwolenie na zrobienie czegoś, udzielone
przez grupę ludzi na pozycji władzy. Finkielkraut rozkoszuje
się myślą, że Żydzi mają dziś tak wielką władzę i wpływy, że wiele z obecnych
wydarzeń na świecie wymaga żydowskiej sankcji lub przyzwolenia.
Ale ta postawa nie była bynajmniej nowym
wydarzeniem. Jewish Daily Bulletin stwierdził w swojej publikacji 27 lipca 1935
r.: “Jest tylko jedna siła, która naprawdę się liczy. Siła nacisku
politycznego. My, Żydzi, jesteśmy najpotężniejszym narodem na ziemi, ponieważ
mamy tę moc i wiemy, jak ją zastosować”. Izraelski komentator Israel
Shahak mówi, że żydowski wpływ na rządy, w tym przypadku USA, “wynika
z ich wielkiego wpływu politycznego w ogóle, a ich dominacji w mediach w
szczególności” oraz zdolności “zorganizowanych amerykańskich Żydów” do używania
swojej władzy dla własnych interesów.
Wielu Żydów, którzy uzyskali stanowiska
władzy w rządzie USA, jest także urzędnikami AIPAC i innych żydowskich grup
nacisku, takich jak ADL. Kiedy dodamy do tego niemal całkowitą kontrolę nad
wszystkimi formami mediów głównego nurtu i mediów społecznościowych, zwłaszcza
gazet i telewizji, nad większością czasopism i całym Hollywood, nad większością
wydawców książek i sprzedawców książek, nad większością głównych
międzynarodowych konglomeratów agencji reklamowych, nad wszystkimi dużymi
bankami i systemem bankowym, tak zwanymi “bankami kupieckimi”, fundusze
hedgingowe, duże grupy M&A oraz rzeczywista własność i kontrola większości
międzynarodowych korporacji, nie mówiąc już o ich obecności w szkolnictwie
wyższym, zakres żydowskich wpływów i kontroli jest naprawdę
imponujący. I żaden z tych ostatnich nie jest częścią tego, co
nazywamy “głębokim państwem” lub “ukrytym rządem”. To są tylko ludzie, którzy
go wspierają i czerpią z niego korzyści.
To przeciążenie Żydami we wszystkich
administracjach USA poważnie wpływa na pozycję USA we wszystkich stosunkach
zagranicznych, z których nie najmniejsza dotyczy 70-letniego żydowskiego
okrucieństwa w Palestynie. Jerusalem Post
napisał, że przy tak wielu Żydach na wyższych szczeblach rządu amerykańskiego
“Arabowie wielokrotnie narzekali, że Stany Zjednoczone nie działały jako
uczciwy pośrednik” w negocjacjach pokojowych na Bliskim Wschodzie. Izraelski
komentator Meron Benevenisti opisał izraelską gazetę
przedstawiającą 4-osobową “misję pokojową” Clintona jako “misję czterech
Żydów”, gazetę “chełpiącą się dumą, mówiąc o żydowskich korzeniach wszystkich
jej członków”.
Warunki te są prawdziwe dla tego, co
wydaje się opinii publicznej “amerykańskim stanowiskiem” we wszystkich
istotnych okolicznościach zagranicznych, w szczególności w Iraku, Libii, Syrii,
Rosji, Chinach, Kubie, Iranie, Somalii, Wenezueli i innych. Ale z powodu prawie
całkowitej kontroli Kongresu USA i Białego Domu przez Żydów, jak również
praktycznie całkowitej kontroli wszystkich mediów, to, co świat widzi emanujące
z Białego Domu, to żydowskie stanowisko wobec wszystkich tych narodów, polityka
dyktowana przez żydowskich bankierów (kierowanych przez Rotszyldów) z City of
London.
Jest to tak prawdziwe, że tak naprawdę nie
ma czegoś takiego jak “stanowisko USA” w sprawie czegokolwiek, co dotyczy
obcych narodów lub polityki. Fakt, że tak wielu
ambasadorów USA jest także Żydami, że Żydzi trzymają w uścisku zarówno
Departament Stanu, jak i Departament Obrony USA, jest potężnym negatywem dla
innych narodów. W pewnym momencie James Zogby, szef Instytutu
Arabsko-Amerykańskiego, napisał z niepokojem w artykule zatytułowanym
“Niebezpieczna nominacja”, że ponad dwie trzecie całej pracy wykonanej
przez lub dla Departamentu Obrony USA dotyczyło reprezentowania interesów
Izraela. [9]
W 1997 roku amerykański dziennikarz żydowskiego
pochodzenia, J. J. Goldberg, wygłosił wykład dla Labor Zionist Alliance of
Canada. Canadian Jewish News doniosło o rozmowie, zauważając, że Goldberg
ogłosił, że “Żydzi są “graczami” we współczesnym świecie, a nie “ofiarami”. “[Goldberg]
podał wiele przykładów wpływowej roli amerykańskiego żydostwa w amerykańskiej
polityce. ‘ My, Żydzi, prowadzimy amerykańską politykę bliskowschodnią”. Jest
to tak prawdziwe, że kiedy prezydent Izraela Ezer Weizman udał się do USA,
przywódcy społeczności zostali zaproszeni do Białego Domu na lunch i omówienie
amerykańskiej polityki bliskowschodniej, a jedynymi nie-Żydami w pokoju byli
Bill i Hillary Clinton.
Łączenie niektórych kropek
Znaczna część tego eseju to lista Żydów
zajmujących ważne stanowiska w amerykańskim rządzie federalnym, które to
pozycje zbiorowo dają im jako grupie ogromną władzę nad rządem, jego
działaniami wewnętrznymi i, co najważniejsze, nad całą amerykańską polityką
zagraniczną i przedsiębiorstwami. Pozycje zapisane na poniższych listach są w
większości całkiem niedawne, ale uwzględniłem kilka nominacji z lat
1960., 1970. i 1980., aby wykazać, że żydowska kontrola rządu USA istnieje od
dziesięcioleci, ale rośnie w alarmującym tempie w ostatnich latach.
Badając dystrybucję w rządzie USA, Żydzi
koncentrują się głównie w Białym Domu, aby kontrolować prezydenta,
w Departamencie Stanu (w tym ambasadorów i konsulów
generalnych) w celu kontroli całej polityki zagranicznej USA, w Departamencie
Skarbu i obszarach finansowych w celu kontroli gospodarki i
priorytetów wydatków w budżecie federalnym USA, w wojskowych obszarach obrony
i wywiadu, aby kontrolować wojny i kolorowe rewolucje, i w sądownictwie.
Ich kontrola nad Kongresem jest już legendarna, a wielu obserwatorów twierdzi,
że Kongres USA jest “terytorium okupowanym przez Izrael”.
Jest to częściowo na marginesie, ale nie
jest tajemnicą, że każde “dochodzenie Kongresu” w żywej pamięci było
powszechnie oczerniane jako “wybielanie”. Obejmuje to wszystko, od
krachu na giełdzie w 1929 r., żydowskiej próby faszystowskiego zamachu stanu na
rząd USA w 1934 r.[9a], zabójstwa JFK, różnych “dochodzeń”
w sprawie amerykańskich praktyk tortur, japońskiego ataku na Pearl Harbor, do
niewiarygodnie zniekształconej serii przesłuchań w dniach 9-11. Rzeczywiście,
nie przypominam sobie, aby kiedykolwiek odbyło się jakiekolwiek dochodzenie
Kongresu, które nie zostałoby natychmiast sklasyfikowane jako “oszustwo”,
“oszustwo” i “wybielanie”, z kontrolowanymi przez Żydów środkami masowego
przekazu jednogłośnie oczerniającymi wszystkich wątpiących jako “teoretyków
spiskowych”. Bez wątpienia niektóre z tych oczywiście fałszywych dochodzeń były
silnie kontrolowane przez Żydów w tle, ponieważ Żydzi byli przede wszystkim
odpowiedzialni za to wydarzenie. Dowody są z pewnością dostępne, ale nie mogą
zyskać trakcji z powodu cenzury mediów.
Godnym uwagi zjawiskiem jest to, że Żydzi
z Niemiec i Europy Wschodniej, głównie z Rosji i Ukrainy, mają silną tendencję
do kierowania się do rządu USA. Ale infiltracja do rządu USA Żydów z reszty
Europy, z Włoch, Francji, Holandii, krajów nordyckich, jest prawie
zerowa. Wydaje się, że to głównie niemieccy i rosyjscy / ukraińscy
Żydzi przejęli kontrolę nad rządem USA.
Innym interesującym rozkładem jest to, że
jeśli spojrzymy na listy Żydów w USA, gdzie zawody są również wymienione,
przytłaczająca większość to sztuki sceniczne – aktorzy i aktorki, piosenkarze,
autorzy tekstów, muzycy, dramatopisarze, komicy, reżyserzy filmowi lub
producenci. Następną kategorią, znacznie mniejszą, jest prawo, a następnie
alarmująca liczba rektorów żydowskich uniwersytetów i szefów wydziałów.
Następną najbardziej zaludnioną kategorią jest bankowość i finanse, a następnie
medycyna i nauki ścisłe, z niewielkimi konsekwencjami; Trzech ekonomistów,
dwóch filozofów, jeden cukiernik.
W szerokiej kategorii związanej ze
sztukami performatywnymi jest bardzo duże zaangażowanie mediów – wielu
dziennikarzy, powieściopisarzy i pisarzy fikcji, niektórzy żydowscy tak zwani
“historycy”, którzy przepisują historię, aby pasowała do żydowskiej narracji –
i które można również sklasyfikować jako fikcję. Następnie są środki masowego
przekazu, w tym większość gazet i czasopism, sieci radiowe i telewizyjne,
wydawcy i sprzedawcy książek, wszystkie media społecznościowe, wyszukiwarki
internetowe, platformy informacyjne, takie jak Wikipedia, tak zwani “weryfikatorzy
faktów”, tacy jak Poynter, Snopes i factcheck.org, większość branży reklamowej
– zwłaszcza międzynarodowi giganci i oczywiście Hollywood. Wszystko to jest
prawie całkowicie pod żydowską kontrolą, nie tylko karmiąc żydowską narrację
światową publicznością, ale coraz częściej wprowadzając surową cenzurę i
ograniczenia treści, aby zapewnić prawie całkowitą kontrolę informacji.
Jesteśmy w punkcie, w którym każda informacja lub opinia sprzeczna z żydowską
agendą jest klasyfikowana jako “dezinformacja” i jest blokowana, cenzurowana
lub zakazywana.
“Konspiracja” może nie być najbardziej
odpowiednią etykietą do zastosowania tego wspólnego wysiłku, ale jest bardzo
oczywiste, że wszyscy uczestnicy czytają z tego samego scenariusza i wszyscy są
na tej samej stronie.
W aktualnym przykładzie z życia wziętego
City of London wyda edykt, że LGBTQ + i transseksualizm są “nową normą” dla
Gojów. Kontrolowane przez Żydów media natychmiast zaleją fale radiowe i będą
drukować filozofię dobroczynnego kazirodztwa, zoofilii i homoseksualnej
nekrofilii, a żydowskie studia hollywoodzkie będą produkować doskonałe filmy
prozelityzujące ten temat. Idąc krok dalej, kontrolowane przez Żydów media
społecznościowe będą blokować lub usuwać wszelkie sprzeczne opinie lub fakty jako
“dezinformację”. “Doradcy” Białego Domu będą papugować stanowisko mediów wobec
prezydenta, instruując go, aby stanął na boku, aby nie doszło do buntu
pałacowego, a jego notowania spadły, aby zagrozić jego szansom na reelekcję.
Gabinet, w większości żydowski, jest już na boku. Żydowscy prawnicy złożą wiele
dokumentów do sądów na poparcie tego nowego programu, a żydowscy sędziowie
orzekną na korzyść.
W międzyczasie żydowscy ambasadorowie i
pracownicy konsulatów Ameryki będą nawracać na ten program w krajach na całym
świecie, ponownie mocno wspierani przez kontrolowane przez Żydów media w tych
krajach. Izraelskie ambasady i konsulaty będą robić to samo, ale mają niewielką
władzę na całym świecie i same niewiele mogą zrobić. Potrzebują dyplomatycznej
i wymuszonej siły USA, aby pomóc im w realizacji ich programów. I w krótkim
czasie wszystkie miasta, przynajmniej w świecie zachodnim, będą miały “tęczowe
przejścia dla pieszych” na skrzyżowaniach ulic, aby świętować żydowskie
perwersje seksualne.
I nikt nawet nie
będzie wiedział, co się stało. Żydzi robili to w przypadku aborcji dokładnie w
ten sam sposób. Zrobili to dla COVID dokładnie w ten sam sposób i dla ZIKA.
Robią to ponownie dzisiaj w przypadku wielu innych punktów porządku obrad, w
tym WEF Klausa Schwaba i jego programu “Nie będziesz miał nic i będziesz
szczęśliwy”.
Dla świata
niezwykle ważne jest identyfikowanie Żydów jako Żydów, nie w
powszechnym sensie, ale z osobami aktywnymi w rządzie, finansach, edukacji,
polityce społecznej, mediach i sprawach zagranicznych. Podobnie jak w powyższym
przykładzie, jesteśmy ogólnie świadomi nagłego zalewu uwagi mediów na LGBTQ+ i
transseksualizm, a także ponownego zwrócenia uwagi na politykę bezpłatnej
aborcji. Ale nasze postrzeganie jest zmienione i nasze zrozumienie sił
kształtujących nasze społeczeństwo społeczne jest znacznie lepsze, gdy widzimy,
że praktycznie wszystkie te osoby prozelityzujące te zmiany społeczne są
Żydami. To prawie wyłącznie żydowscy akademicy, aktywiści i inni tworzą
publiczną presję na ten seksualny przewrót społeczny, i to całkowicie Żydzi
wywierają presję na rządy, by trzymały się tego programu, wszyscy mocno
wspierani przez kontrolowane przez Żydów media. Teraz staje się oczywiste,
że to, co wydawało się “naturalną” zmianą społeczną lub ewolucją, jest
w rzeczywistości wynikiem ściśle skoordynowanego planu realizowanego przez
jedną rasę ludzi. Wydaje się, że wszyscy “seksuolodzy” są Żydami.[10][11][12][13][14][15][16][17]
Jest jeszcze jedna
część tego biznesu, polegająca na kontrolowaniu przez Żydów rządu USA. Bardzo
ważne jest, aby zrozumieć, że departamenty rządu USA nie funkcjonują w próżni,
podobnie jak ich pracownicy. Żydzi, którzy piastują te stanowiska rządowe, są również
na ogół splecieni z wieloma innymi sektorami i instytucjami, znacznie
zwiększając ich wpływy. Oprócz swoich stanowisk federalnych, ci Żydzi bardzo
często mają stanowiska nauczycielskie na prominentnych uniwersytetach i często
są członkami tak zwanych neokonserwatywnych “think tanków”, takich jak Rada
Rotszylda ds. Stosunków Zagranicznych. Wielu z nich jest aktywnych w AIPAC lub
ADL i innych potężnych żydowskich grupach lobbystycznych. Mają także wielu
członków zarządów korporacyjnych, znajdują się na aktualnych listach autorów
większości żydowskich gazet i czasopism medialnych. Wiele z nich często pojawia
się w telewizyjnych programach informacyjnych.
Również żydowskie
grupy lobbystyczne mają ogromny dodatkowy wpływ na politykę rządu USA. Jewish
Standard opublikował artykuł chwalący się siłą i wpływami AIPAC,
“kształtującymi wpływ Kongresu i innych” na administrację Białego Domu. “AIPAC
ma ogromny zasięg”. [18] Jerusalem
Post chwalił się, że główne organizacje żydowskie “mają posłuch prezydenta,
wyższych urzędników administracji oraz urzędników federalnych i stanowych w
Stanach Zjednoczonych”. [19]
Zaprzeczenia i “antysemityzm”
Pisząc o żydowskich wpływach i kontroli
segmentów społeczeństwa, szczególnie tych w USA, takich jak Hollywood lub
media, lub własności FED, zawsze jest lawina zaprzeczeń i często złośliwych
ataków osobistych, mimo że Żydzi lubią chwalić się prywatnie swoją kontrolą nad
tymi samymi segmentami.
Kiedy William Cash napisał artykuł o
prawie całkowitej kontroli Żydów (ponad 80% pod względem treści i dochodów) nad
Hollywood, żydowska machina obronna natychmiast przystąpiła do działania.
Piętnaście czołowych osobistości Hollywood, w tym Kevin Costner, Tom Cruise,
Kirk Douglas i Barbra Streisand, podpisało list do Spectatora, oskarżając Casha
o szerzenie “antysemickich stereotypów” i “rasistowskich kantów”. Leon Wieseltier,
redaktor literacki “New Republic“, napisał do redaktora
“Spectatora”, sugerując zemstę i napisał: “Prowadzisz brudny magazyn”. [20] »I rzeczywiście była odpłata;
Firma wydawnicza natychmiast straciła reklamodawców i nakład. Żydowskie
publikacje po obu stronach Atlantyku postawiły pod pręgierzem firmę i jej
publikacje. [21] [22] Brudne jest to, że artykuł nie
miał nic wspólnego z “antysemityzmem”; Po prostu omawiał fakt już powszechnie
znany, ale nie można o tym dyskutować w uprzejmym towarzystwie. Żydzi będą
zaciekle atakować każdego, rzucając światło na ich wszechobecną władzę i wpływy
w jakimkolwiek sektorze.
Przewidując tę samą reakcję (jak również
zwykłe oskarżenia o antysemityzm) na twierdzenia Żydów kontrolujących
Waszyngton, możemy spodziewać się, że mnóstwo organizacji żydowskich pojawi się
z ostrymi zaprzeczeniami obrony, ale te zaprzeczenia są fałszywe.
Żydowski magazyn Mosaic porównuje każdą
wzmiankę o żydowskiej kontroli, zwłaszcza Departamentu Stanu USA, do
antysemityzmu, stwierdzając: “Stygmatyzacja jawnych antysemitów zwiększa
stopień, w jakim dyskusje wokół amerykańskich dyplomatów żydowskich mogą łatwo
zejść do liczenia nosa i odwiecznych rasistowskich obelg. I odwrotnie,
amerykańskiej społeczności żydowskiej niezwykle trudno jest dyskutować o takich
sprawach w wygodny, otwarty i krytyczny sposób. Pamiętając o tej trosce, trudno
byłoby pobudzić świadomość publiczną i nieumyślnie zaszkodzić żydowskim
interesom”.
Powinno być oczywiste, że takie
stwierdzenia są rażąco nieuczciwe. Wymienienie wszystkich słynnych żydowskich
aktorów, takich jak Harrison Ford czy Kirk Douglas, spotyka się z uśmiechami i
pochwałami, ale każda wzmianka o Żydach w rządzie, Hollywood, uniwersytetach,
finansach lub mediach nieuchronnie skutkuje brudnym potępieniem
“antysemityzmu”.
Jeśli chodzi o rozmycie publicznej
świadomości przytłaczającej obecności Żydów w rządzie USA, uznałem tę
żydowską taktykę za karygodnie nieuczciwą: The Times of Israel opublikował
artykuł zatytułowany “Biały Dom krytykuje ‘fałszywe’ ataki na żydowskich,
palestyńskich pracowników”. [23] Celem
artykułu było zniechęcenie opinii publicznej do identyfikowania Żydów w rządzie
USA, czyniąc to poprzez powoływanie się na winę, domniemaną moralność i
amerykańską ignorancję. Krótko mówiąc, amerykańska opinia publiczna była zbyt
głośna w identyfikowaniu Żydów na potężnych stanowiskach rządowych, więc Żydzi
stworzyli rozwiązanie: Jewish News Syndicate zidentyfikował
pojedynczego Palestyńczyka (Maher Bitar)[24] zajmującego stanowisko w całym rządzie USA i
opublikował atak na tę osobę, bardzo wyraźnie zgodnie z planem. Times of Israel
opublikował ten artykuł ze złożonym zdjęciem Żyda i Palestyńczyka, potępiając
wyimaginowaną publiczną identyfikację urzędników państwowych według rasy,
wyraźnie sugerując, że zarówno Żydzi, jak i Palestyńczycy są moralnie osłabiani
przez tę rasową identyfikację. Aby pogłębić oszustwo, złożone zdjęcie Żyda i
Palestyńczyków obok siebie sugerowało, że te dwie rasy były naprawdę dobrymi przyjaciółmi,
którzy byli “partnerami w ucisku”. Oczywiście było to tylko sprytne i
gigantyczne oszustwo. To Żydzi byli wyrzucani przez społeczeństwo; Nikt nie
zauważył ani nie wspomniał o tym Palestyńczyku, ale Żydzi naprawili to przez
atakowanie go.
Anne Neuberger, nowy dyrektor ds.
cyberbezpieczeństwa w amerykańskiej Agencji Bezpieczeństwa Narodowego i Maher
Bitar, starszy dyrektor NSC ds. programów wywiadowczych. (Zrzuty
ekranu/YouTube)
Jeśli jesteś tak odważny, by choćby
wspomnieć o żydowskiej kontroli nad jakimkolwiek sektorem czegokolwiek,
natychmiast zostaniesz potępiony jako teoretyk spiskowy, antysemita i
zaprzeczający holokaustowi nazistowski nienawidzący Żydów. Oczywiście, to
wszystko bzdury, i bardzo paskudne bzdury, ale są to także udane bzdury,
większość ludzi jest zbyt zastraszona, by odważyć się wspomnieć o Żydach w
czymkolwiek innym niż przymilny kontekst. A Żydzi mogą być zdumiewająco
złośliwi, a nawet dziki, w swoich atakach na każdego, kto ośmieli się ujawnić
ich kontrolę. Bez wahania całkowicie zniszczą karierę, reputację i konta
bankowe danej osoby. Oto esej zawierający kilka zaskakujących przykładów. [25]
Głęboko nieproporcjonalna – i dość
dominująca – obecność Żydów na krytycznych stanowiskach rządu USA i niepokojące
implikacje tego są najwyraźniej całkowicie niezauważone przez (żydowskie)
środki masowego przekazu. Jednak prywatnie Żydzi rozkoszują się swoją władzą i
wpływami. Jerusalem Post chełpił się tą informacją: “To uzupełnia 15 Żydów
na wysokich stanowiskach w administracji Bidena. I, tak dla zainteresowania,
oto 10 katolików wśród nominatów Bidena”.[26] Jewish
News of Northern California opublikował artykuł pozytywnie promieniejący dumą o
dużej liczbie Żydów “gromadzących się do karier w służbie zagranicznej” w
rządzie USA. [27]
Matthew Dorf, reporter i felietonista
agencji Jewish Telegraphic, napisał w książce: “Zaniepokojony rozgłosem o
obecności tak wielu Żydów na wyższych szczeblach rządu amerykańskiego, jeden
“wysoki urzędnik” w Departamencie Stanu odmówił udzielenia wywiadu na ten temat
przez Jewish Telegraphic Agency, mówiąc: “Nic dobrego nie może z tego
wyniknąć. Zwłaszcza, że jest nas tak wielu“. Legendą jest, że w żydowskie
święta praktycznie cały Departament Stanu jest pozbawiony ludzi. Co ciekawe, to
samo jest podobno prawdą o Pentagonie, nie o faktycznym sztabie wojskowym,
który jest prawie całkowicie Gojowski, ale o wszystkich ich cywilnych
przełożonych i personelu, którzy są w dużej mierze Żydami (i którzy faktycznie
kontrolują wojsko).
Cenzura żydowskich nazwisk
We wcześniejszym artykule na temat
prowadzenia badań historycznych[28] napisałem,
co następuje:
Nie ma wątpliwości, że wyszukiwanie w
Internecie jest dziś trudniejsze niż miało to miejsce 15 czy 20 lat temu.
Zwłaszcza w anglojęzycznym Internecie kontrola informacji jest znacznie
bardziej widoczna i skuteczna, a cenzura jest teraz całkowicie otwarta, z
niewielkim lub żadnym udawaniem lub maskowaniem. Wiele stron internetowych lub
dokumentów, które zawsze pojawiały się na pierwszej stronie wyszukiwania w
przeszłości, nie jest obecnie dostępnych w normalny sposób, a wiele źródeł
zostało usuniętych. Wiele linków do dokumentów historycznych, które zapisałem
15 lub 20 lat temu, jest nadal aktywnych, a dokumenty nadal są dostępne, ale
nie będą już wyświetlane w wyszukiwaniu z żadnymi terminami. Obecnie często
jest prawdą, że nawet jeśli znasz pełny tytuł dokumentu, wyszukiwarki –
zwłaszcza Google – odmówią jego wyprodukowania. Jest to tak prawdziwe, że Google
(szczególnie) nie działa już jako przydatna wyszukiwarka; Zamiast tego jest
to “strażnik bramy” z dwiema głównymi funkcjami. Jednym z nich jest karmienie
Cię informacjami, które chce, abyś miał (lub rzeczami, które chce, abyś
myślał), a drugim jest upewnienie się, że nigdy nie znajdziesz informacji,
których nie chce, abyś miał (lub rzeczy, których nie chce, abyś myślał).
Jako konkretny przykład, nie jest
powszechnie znane, że po II wojnie światowej alianci i żydowscy przemysłowcy
pozbawili Niemcy większości użytecznych pozostałych fabryk, wywożąc wszystkie
maszyny i sprzęt do USA, Rosji i innych krajów, po prostu konfiskując je
wszystkie jako “reparacje”. Piętnaście lat temu w Internecie można było łatwo
znaleźć setki zdjęć niemieckich fabryk, których maszyny zostały usunięte,
załadowane do wagonów i wywiezione. Dziś nie można znaleźć żadnego. Albo
wszystkie zdjęcia (i dowody) zostały usunięte z Internetu, albo wyszukiwarki po
prostu odmawiają ich wyprodukowania.
To bardzo poważna sprawa. Istnieje dziś
dosłownie armia ludzi przeszukujących Internet w poszukiwaniu treści
historycznych i politycznych, które są obciążające przestępców, i podejmujących
usilne wysiłki, aby usunąć wszystkie te treści. Z mojego doświadczenia wynika,
że osiągają one znaczny sukces. Wysiłki te mogą odnosić się do szerokiego
zakresu wydarzeń i okoliczności historycznych i politycznych, ale znajduję
koncentrację w dwóch głównych obszarach, obu dotyczących Żydów. Jednym z
obszarów wydaje się być zdeterminowany wysiłek wymazania jakiejkolwiek
identyfikacji osób jako Żydów, szczególnie tych zaangażowanych w poważne
zbrodnie lub okrucieństwa. Dowody na to są wszędzie. Weźmy pod uwagę niedawny
skandal z udziałem Jeffreya Epsteina; Z setek artykułów w
mediach na temat tej sprawy nie przypominam sobie, żebym widział ani jeden, w
którym wspomniano, że Epstein[29] i Ghislaine
Maxwell[30] byli Żydami. To nie może być
przypadek; Środki masowego przekazu, będące prawie całkowicie własnością Żydów
lub kontrolowane, nie chcą, aby takie skojarzenia pojawiały się w świadomości
publicznej, a cenzura jest surowa.
Wydaje się, że Wikipedia systematycznie
usuwa wszystkie odniesienia do osób będących Żydami. Mam strony Wiki o osobach,
które uratowałem kilka lat temu, które konkretnie identyfikują te osoby jako
Żydów, w niektórych przypadkach omawiając wiele szczegółów ich żydowskiego
pochodzenia. Ale te same strony dzisiaj zostały usunięte z tych wszystkich
odniesień. I nie tylko Wikipedia. Ale jest jeszcze gorzej. Badając listy
nazwisk i żydowskich identyfikacji do tego eseju, wyszukiwarki – Google i Bing
– całkowicie mnie odcięły. Szukałem żydowskich nazwisk w różnych kategoriach
rządowych, ale potem wszystkie moje prośby zostały nagle zablokowane. Szukając
listy dyrektorów CIA, otrzymałem taki wynik:
Wracając do innej przeglądarki i
wyszukiwarki oraz szukając z innego kraju, otrzymałem wyniki bez trudności.
Informacje nadal tam były, ale Google i Bing były oczywiście zaprogramowane
tak, aby odmawiać uzyskania pewnych wyników, co jest spójne dla wszystkich
wyszukiwań dokonywanych dla departamentów rządowych USA, list pracowników i
wszystkiego, co dotyczy Żydów. Byłem całkowicie zablokowany w tych obszarach.
Pozwolono mi szukać pogody w południowych Włoszech lub zrobić sałatkę Cezara,
ale wszystkie użyteczne badania zostały całkowicie ocenzurowane. Na początku
byłem zdezorientowany, ale potem zdałem sobie sprawę, że rzeczywiste strony
pojawiły się na ekranie mojego komputera na ułamek sekundy, ale szybko zostały
zastąpione stroną “przepraszam, brak informacji”. Było to wyraźnie celowe i
zaplanowane; Poszukiwanie tożsamości Żydów jest nie tylko ograniczane, ale i
zabronione – przez Żydów.
Kim jest Żyd?
Biorąc pod uwagę serię wymyślonych
komplikacji i to, co wydaje się być ogólną niechęcią wśród wielu Żydów do
ujawnienia swojego pochodzenia etnicznego, może być niezwykle trudno
zidentyfikować tych Żydów, którzy są aktywni w naszych społeczeństwach. W
niedawnym artykule na temat asymilacji żydowskiej[31] dr Kevin MacDonald napisał:
“Ale zazwyczaj, przy braku dowodów na wyraźny żydowski aktywizm (…) Trzeba
ślęczeć nad szczegółowymi biografiami, które zawierają np. relacje z prywatnych
rozmów i listów. Freud, na przykład, pozostawił po sobie wiele dowodów swojej
żydowskiej tożsamości i poczucia żydowskich interesów. Inni tego nie zrobili,
więc jeden jest zmuszony złożyć relację na stosunkowo skąpych dowodach. Nie
zawsze łatwo jest zidentyfikować żydowskie pochodzenie etniczne z absolutną
pewnością, a wielu Żydów woli nie być tak identyfikowanych – jeden z
powodów, dla których zmieniają swoje nazwiska.
Kim jest Żyd? To pytanie nie jest ani tak proste – ani tak
skomplikowane – jak przedstawiają je Żydzi. Pierwotna, oficjalna wersja była
taka, że jeśli twoja matka była Żydówką, to ty jesteś Żydem. Okres. Nie ma tu
miejsca na dyskusję.
“Kodeks Prawa Żydowskiego wyraźnie
stwierdza, że dziecko żydowskiej matki jest Żydówką, niezależnie od pochodzenia
ojca (lub czegokolwiek innego, co może pojawić się w teście DNA), podczas gdy
dziecko nieżydowskiej matki nie jest Żydówką. Pochodzenie matrylinearne było
podstawową zasadą Tory od czasu powstania narodu żydowskiego”. [32]
Jednak sami Żydzi regularnie nie
przestrzegają zasad. W artykule na Wikipedii o Franku Damroschu Jr. czytamy:
“[On] był amerykańskim księdzem episkopalnym, pisarzem i pisarzem, synem
znanego kompozytora Franka Damroscha, [który] służył jako przywódca
ruchu anglo-katolicyzmu w USA [i] był także autorem trzech książek i artykułów
dla [katolickich] czasopism. [33] [34] Jednak
Wikipedia (całkowicie żydowska platforma) wymienia tę osobę jako Żyda, wyraźnie
ignorując zmianę religii.
W innym artykule omawiającym Arthura
Schlesingera[35] [36] Wikipedia
mówi nam: “Jego dziadek ze strony ojca był pruskim Żydem, który przeszedł na
protestantyzm, a następnie ożenił się z austriacką katoliczką. Matka… był
pochodzenia niemieckiego i Nowej Anglii. . . Jego rodzina praktykowała
unitarianizm”. Ale Wikipedia klasyfikuje Schlesingera jako Żyda. W
sprawie Johna Kerry’ego[37], byłego sekretarza stanu USA,
powiedziano nam: “Jego ojciec został wychowany jako katolik. Dziadkowie Johna
ze strony ojca byli austro-węgierskimi imigrantami żydowskimi, którzy przeszli
na katolicyzm, a jego matka była episkopalistką. Dzieci były wychowywane w
wierze katolickiej ojca, a Jan służył jako ministrant”. Ale John Kerry jest
uważany za Żyda.
W innym przykładzie, dotyczącym
amerykańskiej astronautki Jessiki Meir, Jerusalem Post zatytułował artykuł “Czy
żydowska astronautka Jessica Meir będzie pierwszą kobietą NASA
na Księżycu?” [38] Jednak
ten sam artykuł mówi nam, że Jessica “urodziła się w Maine jako córka
szwedzkiej matki i izraelsko-żydowskiego ojca (…)”. Artykuł twierdzi, że
identyfikuje się jako Żydówka i dlatego jest Żydówką. Nadal z Jessicą Meir,
żydowska strona internetowa Kveller mówi nam: [39] “Jessica
Meir jest 44-letnią astronautką z Caribou w stanie Maine. Matka Meir jest
Szwedką, a jej ojciec jest Izraelczykiem o irackim sefardyjskim pochodzeniu. I
tak, ona jest Żydówką“. (podkreślenie moje). W innym przypadku, na tej
samej stronie internetowej Kvellera, celebrującej “żydowskich astronautów”,
powiedziano nam: “Mark Polansky dorastał w Paterson w stanie New
Jersey, jako syn żydowskiego ojca i hawajskiej matki koreańskiego
pochodzenia”. A Polansky jest również uważany za Żyda.
Spróbujmy jednak zilustrować celową
dwulicowość przenikającą całą tę sprawę. Aby wspierać inne aspekty swojego
programu, Żydzi pomieszali i pomieszali to do tego stopnia, że może nie być
rozwiązania.
Jednym z aspektów tego zamieszania jest
stanowisko, że “bycie Żydem jest tylko religią“. Jest to oczywiście
nonsens z większej liczby powodów, niż mam miejsce na wyliczenie, ale zajmijmy
się jedną oczywistą i niepodważalną sprzecznością: jeśli bycie Żydem
odzwierciedla jedynie przynależność do religii, jak to jest, że ja – i miliony
innych – mogę spojrzeć na twarz i natychmiast powiedzieć, że ta osoba jest
Żydem? Byłaby to potężna, potężna religia, gdyby mogła zmienić rysy twarzy
swoich wyznawców.
Sheldon Lavin (forbes.pl; zdjęcie prasowe
zumy); Sheldon Adelson (zdjęcie Observer.com); Madeleine Albright (AP zdjęcie)
Jest to nonsens (w rzeczywistości wielkie
kłamstwo) także na innej podstawie: teoria “Żyd jako religia” implikuje, że
jeśli Żyd porzuca judaizm i przyjmuje chrześcijaństwo, to nie jest już Żydem.
Cóż, byłby czym, więc? Nic?
Wielu Żydów dodatkowo komplikuje to,
twierdząc (jak na przykład Elon Musk), że są ateistami, to odrzucenie wszelkiej
religii najwyraźniej neguje możliwość, że dana osoba jest Żydem. I to też jest
głupie. Obalenie religii nie jest tym samym, co odrzucenie dziedzictwa
rasowego. Jeśli Elon Musk – Żyd – patrz odnośnik [40] – porzuca judaizm
i wyznaje ateizm, to kim jest? Nie może twierdzić, że jest Amerykaninem,
ponieważ to nie jest rasa; To paszport. I nie może – jak próbuje to robić wielu
Żydów – twierdzić, że jego rasa jest “biała”; Jest to oczywiście kolor skóry, a
nie grupa etniczna. Rozważ to w kategoriach innych narodowości. Jeśli
włoski katolik porzuca katolicyzm i przyjmuje islam lub twierdzi, że jest
ateistą, czy przestaje być Włochem? Oczywiście, że nie. To głupota.
Jego religia nie jest związana z jego rasowymi lub etnicznymi korzeniami i nie
ma znaczenia.
Istotne jest to,
że każda jednostka musi, z definicji, należeć do jakiejś rasy, do jakiejś grupy
etnicznej. Nie można być niczym. Jednak międzynarodowe żydostwo (ponownie
chazarska mafia talmudystyczna) twierdzi teraz, że nie ma czegoś takiego jak
rasa, stanowisko, które jest godne jedynie kpin i głębokich podejrzeń co do ich
intencji. A intencją tego nonsensownego twierdzenia wydaje się być wyłącznie
pozwolenie Żydom na uniknięcie identyfikacji jako Żydzi. Nie służy żadnemu
innemu celowi.
Ta kwestia ma główną
przyczynę w tym, że wraz z gromadzeniem przez Żydów coraz większej władzy i
wpływów w społeczeństwach zachodnich, wielu z nich staje się coraz bardziej
niechętnych identyfikowaniu się jako Żydzi. Chazarscy talmudyści (“tak zwani
Żydzi”) Benjamina Freedmana[41][42] w The City
of London, widzieli ten problem pojawiający się dziesiątki lat temu, kiedy
rozpoczęli dwuetapowe rozwiązanie. Pierwszym krokiem było intensywne promowanie
idei, że bycie Żydem jest jedynie praktykowaniem religii. Drugim było
wymuszenie uchwalenia w całych Stanach Zjednoczonych przepisów, które
delegalizowałyby wszelkie żądania ujawnienia religii danej osoby (np. w
przypadku zatrudnienia). Ale nie miało to związku z religią, co powinno być
oczywiste, ponieważ jedynym znaczącym rezultatem było uczynienie nielegalnym
pytania osoby, czy jest Żydem. A w prawdziwym życiu żaden formularz wniosku o
zatrudnienie dla żadnej firmy nigdzie nigdy nie pytał o religię danej osoby;
Przynajmniej nigdy o czymś takim nie słyszałem i nie znam nikogo, kto by to
zrobił.
Jest jeszcze jeden
czynnik komplikujący teorię “nie ma czegoś takiego jak rasa”, ponieważ sami
Żydzi są dwiema rasami. [43] [44] Są
semiccy Żydzi z Bliskiego Wschodu i Żydzi aszkenazyjscy pochodzący z Chazarii,
którzy są genetycznie europejscy i którzy nie mieli absolutnie żadnego kontaktu
z Ziemią Świętą ani żadnych roszczeń do niej. Większość Żydów dzisiaj, ponad
95% według żydowskich szacunków, to europejscy Chazarowie, odrębna rasa, która
uważa się za Żydów i która nadal używa starego (seksualnie zboczonego) Talmudu
Babilońskiego jako swojej biblii. Na przykład, jedną z godnych uwagi części
Talmudu żydowskiego jest dyskusja o tym, czy trzeba poczekać, aż dziewczyna
będzie miała “trzy lata plus jeden dzień”, zanim będzie właściwe użycie jej do
stosunku seksualnego. W rzeczywistości ci, którzy powinni wiedzieć, mówią mi,
że mafia chazarska (i nie tylko w londyńskim City) to sataniści, którzy
prywatnie przyznają, że szatan jest ich bogiem.
Jednak bardzo służy ich celowi, aby być
uważanym przez Gojów za jedną rasę lub, w ich fantazji, za żadną rasę, i w ten
sposób mamy celową, zaplanowaną i zorganizowaną dwulicowość próbującą
zaprzeczyć temu podziałowi. Nie mamy problemu ze znalezieniem wielu
“oficjalnych” “badań” genetycznych, z których każde jest równie nieuczciwe jak
poprzednie, próbując udowodnić, że Chazaria nigdy nie istniała, albo że Żydzi
nie mają wspólnego DNA, albo że judaizm jest jedną religią, którą ewidentnie
nie jest. Tak więc Żyd urodzony w Niemczech jest naprawdę czystym genetycznym
Niemcem, który po prostu wyznaje religię judaistyczną i jeśli ta osoba zamiast
tego przyjmie chrześcijaństwo, nie jest już Żydem. Ale ponieważ nie ma czegoś
takiego jak rasa, nie może być czystym etnicznym Niemcem i dlatego jest niczym.
Jednak niemieccy Żydzi identyfikują się jako Żydzi, a nie jako etniczni Niemcy.
Jeśli to nie
skomplikuje nieodwracalnie obrazu, nie wiem, co by było.
Żydzi w
ostatnich administracjach Białego Domu:
Poniżej znajduje
się krótka seria masowych list Żydów mianowanych na znaczące stanowiska w
rządzie USA, w ostatnich administracjach. Potwierdzenie tych osób jako Żydów
zawarte jest zarówno w zbiorczych odniesieniach, jak i w poszczególnych linkach
w następnych sekcjach.
Administracja Bidena – częściowa lista
żydowskich nominacji[45] [46]
Michael Adler – Ambasador USA w Belgii; Antony Blinken –
Sekretarz Stanu; Jared Bernstein – Rada Doradców
Ekonomicznych; David S. Cohen – zastępca dyrektora CIA; David
L. Cohen – Ambasador w Kanadzie; Steven Dettelbach –
Dyrektor Biura ds. Alkoholu, Tytoniu, Broni Palnej i Materiałów
Wybuchowych; Stuart Eizenstat – Specjalny Doradca ds.
Holokaustu; Rahm Emanuel – Ambasador USA w Japonii; Genine
Macks Fidler – Narodowa Rada Humanistyczny; Eric Garcetti –
Ambasador USA w Indiach; Merrick Garland – prokurator
generalny; Gary Gensler – przewodniczący Komisji Papierów
Wartościowych i Giełd (SEC); Ellen Germain – specjalny
wysłannik USA do spraw Holokaustu; Mark Gitenstein – Ambasador
USA przy Unii Europejskiej; Shelley Greenspan – łącznik
Białego Domu ze społecznością żydowską; Amy Gutmann –
Ambasador USA w Niemczech; Avril Haines – Dyrektor Wywiadu
Narodowego; Amos Hochstein – Specjalny Wysłannik Biura ds.
Zasobów Energetycznych; Roberta Jacobson – “car graniczny”
Rady Bezpieczeństwa Narodowego; Jonathan Kanter – zastępca
prokuratora generalnego, Wydział Antymonopolowy Departamentu
Sprawiedliwości; Jonathan Kaplan – Ambasador USA w
Singapurze; David Kessler – współprzewodniczący Rady Doradczej
ds. COVID-19; Aaron Keyak – zastępca wysłannika ds.
monitorowania i zwalczania antysemityzmu; Ron Klain – szef
sztabu; Jennifer Klein – współprzewodnicząca Rady ds. Polityki
Płci; Sharon Kleinbaum – Komisarz Amerykańskiej Komisji ds.
Międzynarodowej Wolności Religijnej; Jed Kolko – Podsekretarz
ds. Gospodarczych w Departamencie Handlu; Eric Lander –
Dyrektor Biura Polityki Naukowej i Technologicznej; Alan Leventhal –
Ambasador USA w Danii; Rachel Levine – Zastępca Sekretarza ds.
Zdrowia i Opieki Społecznej; Deborah Lipstadt – specjalny
wysłannik do monitorowania i zwalczania antysemityzmu; Alejandro
Mayorkas – Sekretarz Bezpieczeństwa Wewnętrznego; Anne
Neuberger – Dyrektor ds. Cyberbezpieczeństwa NSA; Thomas Nides –
ambasador USA w Izraelu; Stephanie Pollack -Zastępca Administratora
Federalnej Administracji Autostrad; Ned Price – rzecznik
Departamentu Stanu; Mira Resnick – zastępca asystenta
sekretarza Departamentu Stanu ds. bezpieczeństwa regionalnego; Jessica
Rosenworcel – Przewodnicząca Federalnej Komisji Łączności; Dan
Shapiro – doradca ds. Iranu; Wendy Sherman – Zastępca
Sekretarza Stanu; Marc Stanley – Ambasador USA w
Argentynie; Michèle Taylor – przedstawicielka USA w Radzie
Praw Człowieka ONZ; Polly Trottenberg – Zastępca Sekretarza
Transportu; Rochelle Walensky – Dyrektor CDC; Janet
Yellen – Sekretarz Skarbu; Jeffrey Zients –
koordynator COVID-19.
Administracja Trumpa – częściowa lista
żydowskich nominacji[47]
Elliott Abrams – Specjalny Przedstawiciel w Wenezueli, a
następnie w Iranie; Avrahm Berkowitz – Zastępca Doradcy
Prezydenta; Elan Carr – specjalny wysłannik do monitorowania i
zwalczania antysemityzmu; Ezra Cohen-Watnick – p.o.
podsekretarza obrony ds. wywiadu; Gary Cohn – Dyrektor
Krajowej Rady Gospodarczej; Ellie Cohanim – zastępca
specjalnego wysłannika ds. monitorowania i zwalczania antysemityzmu; Reed
Cordish – Asystent Prezydenta, John Eisenberg –
Wewnątrzrządowe i Technologiczne Inicjatywy Rady Bezpieczeństwa
Narodowego; David Friedman – ambasador w Izraelu; David
Greenblatt – Specjalny Przedstawiciel ds. Negocjacji w sprawie
Konfliktu Izraelsko-Palestyńskiego; Len Chodorkowski –
Zastępca Sekretarza Stanu i Starszy Doradca Specjalnego Przedstawiciela USA ds.
Iranu; Lawrence Kudlow – Dyrektor Krajowej Rady
Gospodarczej; Jared Kushner – zięć i starszy doradca; Stephen
Miller – Starszy Doradca, Polityka; Steve Mnuchin –
Sekretarz Skarbu; Morgan Ortagus – rzecznik Departamentu
Stanu; Jeffrey Rosen – prokurator generalny; Rod
Rosenstein – zastępca prokuratora generalnego; David Shulkin –
Sekretarz ds. Weteranów; Ivanka Trump – córka i doradczyni
prezydenta.
Administracja Obamy – Częściowa lista
żydowskich nominacji[48] [49] [50] [51]
David Axelrod – Starszy Doradca Prezydenta; Ben
Bernanke – Przewodniczący FED; Jared Bernstein –
główny ekonomista/doradca ds. polityki gospodarczej wiceprezydenta; Tony
Blinken – Zastępca Doradcy ds. Bezpieczeństwa Narodowego; Danielle
Borrin – Dyrektor ds. Międzyrządowych i Zastępca Dyrektora ds.
Zaangażowania Publicznego; David Cohen – zastępca dyrektora,
CIA; Rahm Emanuel – szef sztabu prezydenta; Lee
Feinstein – doradca ds. polityki zagranicznej kampanii; Raffi
Freedman-Gurspan – łącznik ze społecznością LGBT; Jason Furman –
Przewodniczący Rady Doradców Ekonomicznych; Gary Gensler –
Przewodniczący Commodity Futures Trading Commission; Jonathan
Greenblatt – Specjalny Asystent Prezydenta i Dyrektor Rady ds.
Polityki Wewnętrznej; Elena Kagan – Prokurator
Generalny; Ronald Klain – szef sztabu wiceprezydenta; Jack
Lew – Sekretarz Skarbu; Eric Lynn – doradca ds.
polityki bliskowschodniej; Thomas Nides – Zastępca Sekretarza
Stanu ds. Zarządzania i Zasobów; Matt Nosanchuk – Zastępca
Dyrektora Biura Zaangażowania Publicznego na rzecz Pomocy Żydowskiej; Piotr
Orszag – Dyrektor Biura Zarządzania i Budżetu; David Plouffe –
Starszy Doradca Prezydenta; Amy Rosenbaum – Dyrektor ds.
Legislacyjnych; Dennis Ross – Specjalny Asystent
Prezydenta; Daniel Rubenstein – Ambasador w Syrii; Mara
Rudman – doradca ds. polityki zagranicznej; David Saperstein –
Ambasador ds. Wolności Religijnej; Mary Schapiro –
Przewodnicząca Komisji Papierów Wartościowych i Giełd; Dan Shapiro –
Ambasador w Izraelu; Susan Sher – szefowa sztabu Pierwszej
Damy; Wendy Sherman – podsekretarz stanu ds.
politycznych; Steven Simon – Starszy Dyrektor Rady
Bezpieczeństwa Narodowego; Gene Sperling – Dyrektor Krajowej
Rady Gospodarczej; James Steinberg – Zastępca Sekretarza
Stanu; Aviva Sufian – Specjalny Wysłannik ds. Ocalałych z
Holokaustu; Lawrence Summers – Dyrektor Krajowej Rady
Gospodarczej; Mona Sutphen – zastępca szefa personelu Białego
Domu; Adam Szubin – Dyrektor Biura Kontroli Aktywów
Zagranicznych (Skarb Państwa); Janet Yellen – Przewodnicząca
Rezerwy Federalnej.
Administracja Clintona – częściowa lista
żydowskich nominacji[52] [53] [54] [55]
Madeline Albright – Sekretarz
Stanu; Charlene Barshefsky – Specjalny Przedstawiciel ds.
Handlu; Sandy Berger – Zastępca Przewodniczącego Rady
Bezpieczeństwa Narodowego (NSC); William Cohen – Sekretarz
Obrony; Jeffrey Davidow – Asystent Sekretarza Stanu; John
Deutch – dyrektor CIA; Stuart Eisenstat –
Podsekretarz Stanu; Rahm Emmanuel – Starszy Doradca ds.
Koordynacji Projektów Specjalnych Białego Domu; Dan Glickman –
Sekretarz Rolnictwa; Jamie Gorelick – zastępca prokuratora
generalnego; Stanley Greenberg – ankieter Clinton; Alan
Greenspan – Przewodniczący Rezerwy Federalnej; Marc Grossman –
Asystent Sekretarza Stanu; Martin Indyk – (NSC) Bliski Wschód
i Azja Południowa; Mickey Kantor – Sekretarz Handlu i Krajowa
Rada Doradcza AIPAC; Daniel Kurtzer – Ambasador w
Egipcie; Arthur Levitt – przewodniczący SEC; Jack Lew –
Dyrektor OMB; Evelyn Lieberman – Dyrektor VOA; Princeton
Lyman – Asystent Sekretarza Stanu; Ira Magaziner –
Programy zdrowotne; Abner Mikva – Prezydencki Kierownik ds.
Harmonogramu i Programów; Aaron Miller – Zastępca Koordynatora
ds. Bliskiego Wschodu; Bernard Nussbaum – doradca Białego
Domu; Robert Reich – sekretarz pracy; Dennis Ross –
(NSC) Azja; James Rubin – Asystent Sekretarza Stanu; Robert
Rubin – Sekretarz Skarbu; Robert Rubin –
Przewodniczący Narodowej Rady Gospodarczej; Richard Schifter –
(NSC) Europa Zachodnia; Eli Segal – Programy
wolontariackie; Ricki Seidman – zastępca szefa sztabu; Gene
Sperling – Przewodniczący Narodowej Rady Gospodarczej; Donald
Steinberg – (NSC) Afryka.
Wykazy według
Departamentu Administracji Publicznej
Poniższe sekcje
zawierają listy Żydów w rządzie USA, oznaczające zajmowane stanowiska i
posortowane według departamentu rządowego. Listy są dalekie od kompletnych.
Przydział do Departamentu jest czasami arbitralny. Należy zauważyć, że niektóre
nazwiska są powtarzane, czasami kilka razy, ponieważ niektóre osoby zajmowały
stanowiska w różnych departamentach lub w kilku administracjach w różnym
czasie.
Metodologia
Z prawie 1 nazwisk
na poniższych listach, wszystkie oprócz kilku zostały zaczerpnięte z żydowskich
stron internetowych, głównie chwalących się kontrolą i wpływem, jaki Żydzi mają
teraz na rząd USA. Każde z nazwisk zawiera link do źródła żydowskiego potwierdzającego
tożsamość tej osoby jako Żyda. Odniesienia zbiorcze znajdują się również na
końcu tego eseju. Żadne osoby nie zostały uwzględnione, jeśli ich
żydowskie pochodzenie etniczne nie zostało potwierdzone ani przez
żydowską publikację, renomowane (także żydowskie) źródło medialne, takie jak
NYT lub Washington Post, organizację pozarządową lub think-tank, lub stronę
internetową rządu USA.
Odnosząc się
ponownie do cenzury żydowskich nazwisk, przygotowując listy do włączenia do
tego eseju, byłem zaskoczony, gdy odkryłem dosłownie setki osób zajmujących
eksponowane stanowiska w rządzie USA, osoby, które są oczywiście Żydami z ich
nazwisk, działalności i stowarzyszeń, i których biografie pojawiają się na
żydowskich stronach internetowych, ale których wszystkie źródła unikały
identyfikowania się jako Żydzi. Tak więc jest o wiele więcej setek
Żydów, którzy powinni być uwzględnieni na poniższych listach, ale nie są, osoby
o nazwiskach takich jak:
Aaronson, Abelman,
Apfel, Appelbaum, Cohen, Eisner, Epstein, Fleischman, Glaser, Goldstein,
Goldwyn, Green, Greenburg, Greenstein, Heymann, Kleinman, Laub, Loeb,
Leibowitz, Libin, Miller, Paster, Posner, Rappaport, Render, Roisman,
Rosenthal, Ross, Schapiro, Shapiro, Sherman, Shier, Silber, Silberman,
Silverberg, Spector, Spiegel, Susskind, Taubman, Weiner, Weisberger.
Źródła pierwotne
Wikipedia, the
Jewish Telegraphic Agency, Ha’aretz, the Jerusalem Post, the Jewish Virtual
Library, the Times of Israel, the Jewish Chronicle, Jewage, YNet News, Jew or
not Jew, the Jewish Forward, the Jewish Journal, the Jewish Womens Archive, the
Jewish Communal Fund, the Jewish Aish.com, Jewish Business News, the Leo Baeck
Institute New York and Berlin, Atlanta Jewish Times, The Jewish Tablet, New
Jersey Jewish News, Cleveland Jewish News, Cleveland Jewish History, Jewish
Chicago, Tampa Jewish Community Centers, Jewish Contributions, The National
Library of Israel, Shalvi/Hyman Encyclopedia of Jewish Women, the Israeli
American Council, the Jewish Agency for Israel, Jewish News of Northern
California, Jewish Contributions, the Washington Post, the New York Times,
Forbes, Britannica, History News Network, Wilson Center, Association for
Diplomatic Studies, National Committee on American Foreign Policy, NNDB,
WhiteHouse.gov i różne ambasady USA.
Część 1 –
Kontrola Przewodniczącego
Prezydenckie
opiekunki do dzieci
Pomimo pozornie
nonszalanckiego nagłówka, jest to kluczowa kategoria. Aby właściwie wyjaśnić,
potrzebujemy porównania.
Byłem menedżerem
wyższego szczebla w międzynarodowych firmach konsultingowych. Zdobyłem te
stanowiska dzięki zasługom. Byłem profesjonalistą w branży i bardzo dobrze
znałem tę pracę. Byłem kompetentny i zdolny oraz posiadałem niezbędną wiedzę i
doświadczenie. Zasłużyłem na obsadzenie tych stanowisk. Nie pozwalam sobie
tutaj na samochwalstwo; Staram się poruszyć ważną kwestię, o czym przekonacie
się za chwilę.
Od pierwszych dni
mojej pracy jako szef biura mówiłem wszystkim potencjalnym nowym pracownikom:
“To jest to, dokąd zmierzamy i jak zamierzamy się tam dostać. Jeśli chcesz
wziąć udział w tej podróży i chcesz zaangażować się w miejsce docelowe,
zapraszamy na pokład. Jeśli nie, szukasz pracy w niewłaściwym miejscu”. Chodzi
o to, że miałem misję, a ich zadaniem, jeśli zostałem zatrudniony, było pomóc
mi wypełnić tę misję. Miałem oczywiście asystentów, doradców lub źródła porad,
ale nie mówili mi, co mam robić; Powiedziałem im, co mają robić. Najważniejsze
jest to, że moi pracownicy, asystenci i doradcy nie mieli własnego
programu. Zostali zatrudnieni, aby pomóc w
realizacji mojego planu, a nie ich. Gdyby którykolwiek z nich stał się ambitny
politycznie lub w inny sposób i próbował wpłynąć na moje myślenie lub
działania, aby pasowały do ich programu, wkrótce by zniknął.
Nikt nie pisał dla mnie moich przemówień
ani artykułów. Jeśli chciałem wygłosić przemówienie, tylko ja wiedziałem, co
chcę powiedzieć i jak chcę to powiedzieć. Chociaż zawsze byłem otwarty na
pomysły, nikt nie mówił mi, co mam myśleć ani jak myśleć. Ustalam własną rutynę
i planuję własne działania godzina po godzinie przez cały dzień. Poza moją
osobistą sekretarką nie było żadnych “strażników”. Ustaliłem nasze priorytety
zgodnie z potrzebami misji, a moi pracownicy je realizowali. Miałem oczywiście
przełożonych, ale poza ogólnymi wskazówkami, ich jedynym zadaniem było dać mi
narzędzia do wypełnienia mojej misji. Wszystkie powyższe można złożyć pod
nagłówkiem “Przywództwo”.
Teraz porównajmy to z wyborem prezydenta w
demokracji takiej jak Stany Zjednoczone. Po pierwsze, nikt w niedawnej pamięci,
kto zajmował to stanowisko, nie zrobił tego na podstawie zasług. Żaden kandydat
nie kwalifikował się w najmniejszym stopniu na stanowisko dyrektora generalnego
tak ogromnego kraju. Nikt nie miał wiedzy, doświadczenia, wykształcenia ani
inteligencji, aby to zrobić – moje punkty widzenia obficie ilustrują przykłady
Ronalda Reagana, George’a Busha, Joe Bidena i innych. I nie będziemy nawet
zawracać sobie głowy omawianiem kwalifikacji charakteru czy moralności. Pomocne
byłoby przeczytanie jednego z rozdziałów mojej serii e-booków na temat
demokracji, a konkretnie rozdziału 5 dotyczącego wyboru przywódców
rządowych. [56] Powie ci rzeczy, których nie
wiesz, i pomoże ci otworzyć oczy i cię obudzić.
W typowych wyborach prezydenckich w USA
naiwnym błędem jest wyobrażanie sobie, że kandydaci, będąc w pełni
wykwalifikowani i zdolni, zdecydowali się na własną rękę ubiegać się o tę
nominację i zaplanowali swoją kampanię. Nie byli ani wykwalifikowani, ani
zdolni i nie wybierali. Zamiast tego zostali wybrani. Co gorsza, zostali wybrani
przede wszystkim dlatego, że nie byli ani wykwalifikowani, ani zdolni. W
rzeczywistości podstawową cechą “demokracji” jest to, że im bardziej
nieświadoma i niewykwalifikowana osoba, tym bardziej atrakcyjna jest jako
kandydat. Wyjaśnię.
Kandydaci na prezydenta nie są wybierani z
półki w momencie wyborów. Będą pielęgnowani przez lata, czasem przez
dziesięciolecia, na wypadek, gdyby byli potrzebni do obsadzenia tego
stanowiska. Obama był “mentorem” Żydów, głównie radykalnych syjonistów, przez
około 20 lat, zanim uznano go za gotowego do bycia kandydatem na
prezydenta. Żydowscy Kingmakers w partiach politycznych wybiorą
odpowiedniego kandydata i zgłoszą go. Od tego momentu przyszłość jest
ustalona. Żadna osoba prowadząca kampanię prezydencką USA (przynajmniej po raz
pierwszy) nie ma pojęcia o prowadzeniu kampanii ani o tym, co jest niezbędne do
wygrania wyborów. Ale nie ma problemu; Kingmakers byli tu już wcześniej.
Przejmują pełną odpowiedzialność za kampanię wyborczą, opracowują całą
strategię, pozyskują wszystkie fundusze, organizują wszystkie relacje medialne
i zdjęcia. Kandydat na prezydenta jest ignoranckim obserwatorem tego
procesu. Jedzie bardzo potężnym pociągiem, ale nie jest maszynistą;
Jest tylko pasażerem. Mówi się mu, gdzie ma iść i kiedy. Wszystkie jego
przemówienia są pisane dla niego. Mówi mu się, co ma powiedzieć, kiedy i jak to
powiedzieć. Mówi się mu również to, czego nigdy nie wolno mu mówić.
Przy odrobinie
szczęścia nasz kandydat zostaje wybrany i nagle znajduje się w Gabinecie
Owalnym Białego Domu jako prezydent Stanów Zjednoczonych Ameryki. Biorąc pod
uwagę jego brak kwalifikacji, jedyną myślą w jego umyśle jest rozpacz: “O mój
Boże. Co mam teraz zrobić?”
Ale to nie jest
problem, ponieważ (żydowscy) Kingmakers już przekazali marionetkę jego
(żydowskim) opiekunom i opiekunkom do dzieci. “Panie prezydencie, pierwszą
rzeczą, którą pan musi zrobić, to powołać gabinet. Mamy tutaj przygotowane
propozycje dla wszystkich stanowisk. Ponadto będziesz potrzebować asystentów,
doradców, doradców i menedżerów personelu; Mamy tu również przygotowane
propozycje dla wszystkich tych stanowisk”. Już widać, dokąd to zmierza.
Niewielu prezydentów USA w ciągu ostatnich 75 lat osobiście wybierało członków
swojego gabinetu lub personel; Prawie wszystko jest wykonywane przez
przewodników.
Najistotniejszym
punktem w tym wszystkim jest to, że Kingmakers w partiach (głównie żydowskich),
opiekunowie, opiekunki do dzieci, asystenci, doradcy, doradcy, personel (także
głównie żydowski) są odpowiedzialni. Selekcje, które oferują do obsadzenia
wszystkich ważnych stanowisk, zostały starannie sprawdzone pod kątem zgodności
z agendą Żydów. Jest sprawą publiczną, że każdy, kto kiedykolwiek
wyraził w przeszłości najmniejszą niechęć do Żydów, Izraela lub syjonistycznej
agendy, zostanie publicznie oczerniony jako “antysemita” i dlatego nie nadaje
się do wszystkich poza praniem i dozorcą. Nie znam żadnego
potencjalnego kandydata, który zdał ten test.
Personel
prezydenta w Białym Domu to jego bezpośredni menedżerowie. Są jego strażnikami. To oni decydują, kto z nim
rozmawia i na jakie tematy. Kontrolują przepływ papieru i wszystkie informacje.
Nic nie dociera do prezydenta bez uprzedniego przejścia przez jego ręce i
uzyskania jego aprobaty. Przemówienia prezydenta są programowane i pisane przez
wyznaczonych przez niego autorów przemówień. Nawet krótkie komentarze są
robione z telepromptera. Wszystko jest mikrozarządzane. Co prawda prezydent
będzie miał wolny czas, ale generalnie tylko wtedy, gdy jest odizolowany i nie
może sprawiać kłopotów.
To nie jest fantazja. Istnieje wiele
artykułów, dokumentów, łatwo dostępnych informacji na temat władzy personelu
Białego Domu nad prezydentem. Jeden z artykułów głosi, że “dobrzy szefowie
personelu Białego Domu dokonali prezydencji”.[57] Smithsonian
twierdzi skromniej, że “pomagają prezydentowi rządzić”. [58] The
Jerusalem Post, w artykule o 50 najbardziej wpływowych Żydach na świecie [59], [60] umieścił
Żyda Rona Klaina, szefa sztabu Białego Domu, na miejscu 16, stwierdzając, że
cały COVID-19 (i wszystko inne) najpierw “przechodzi przez Rona Klaina”,
nazywając go “alter ego Joe Bidena”. Kiedy James Baker był szefem sztabu
Regana, stacjonował Richard Darman (Żyd) tuż przed Gabinetem Owalnym, gdzie “kontrolował
cały przepływ dokumentów prezydenta, a wraz z nim większość rządu federalnego“.
Darman powiedział: “Skrzynka IN Reagana była moją skrzynką nadawczą i vice
versa”.[61] New York Post opublikował artykuł
zatytułowany “Człowiekiem odpowiedzialnym w Białym Domu nie jest Joe
Biden”. [62]
Jeśli zwracałeś uwagę podczas początkowej
sceny COVID, możesz przypomnieć sobie briefing telewizyjny, w którym Mike
Pompeo stwierdził, że prowadzą COVID jako “ćwiczenie na żywo”, z Donaldem
Trumpem – prezydentem USA – unoszącym się u boku Pompeo jak kelner i
mamroczącym “Chciałbym, żebyś nam powiedział”. [63] Nadal
można obejrzeć klip wideo. [64] Było oczywiste, że Trump nie
miał pojęcia, co się dzieje, ponieważ strażnicy nie powiedzieli mu tego, co ich
zdaniem nie musi wiedzieć. Albo to, czego nie chcieli, żeby wiedział.
W rzeczywistości szef personelu
Białego Domu jest ostatecznym brokerem władzy, człowiekiem, który decyduje,
kto może zobaczyć prezydenta USA, a kto nie. Lub czyje rozmowy telefoniczne
zostaną wykonane lub czyje listy zostaną dostarczone. Kiedy H.R. Haldeman był
szefem sztabu, jego najważniejszą troską było to, aby nikt nie mógł zrobić
wokół niego “end-run”, że nigdy nie będzie “prywatnych spotkań między osobą
kierującą się agendą a prezydentem”. Rozkaz Haldemana do całego personelu
Białego Domu: “To jest główne zajęcie 98% ludzi w biurokracji. Nie pozwól
nikomu na zakończenie ciebie lub kogokolwiek z nas. Nie stań się źródłem ucieczki,
bo będziemy za tobą tęsknić w Białym Domu. [65] Jako
punkt interesu należy jasno zrozumieć, że przewodniczący nie ma możliwości
dowiedzenia się o zablokowanych osobach i informacjach. Jest całkowicie na
łasce swoich opiekunów i opiekunek do dzieci, z których praktycznie wszyscy
zostali wybrani przez królów i wybrani głównie ze względu na (1) ich zdolność
kontroli i (2) ich zaangażowanie w program Żydów.
Jeffrey Berkowitz – Zastępca Dyrektora
Biura Planowania Prezydenckiego
Brad Blakeman – dyrektor
ds. planowania w Białym Domu
Joshua Bolten – szef
personelu Białego Domu ds. polityki
Joshua Bolten – szef
personelu Białego Domu
Richard Darman – szef
personelu Białego Domu
Richard Darman – Sekretarz
Personelu Białego Domu
Kenneth Duberstein – szef
personelu Białego Domu
Rahm
Israel Emanuel – szef personelu Białego Domu
Blake Gottesman – osobisty doradca
prezydenta
Joel
Kaplan – zastępca szefa personelu Białego Domu
Ron Klain, szef personelu
Białego Domu
Ron Klain –
Wiceprezes, Szef Sztabu
Frank Lavin – Dyrektor
ds. Politycznych Białego Domu
Jack Lew – szef
personelu Białego Domu
Monika Lewińska – Usługi
specjalne
Lewis “Scooter” Libby –
wiceprezes, szef sztabu
Evelyn Lieberman – Zastępca
Szefa Sztabu
Maxwell M. Rabb – sekretarz
gabinetu Białego Domu
Ricki Seidman – Zastępca
Szefa Sztabu
Susan Sher – szefowa
sztabu Pierwszej Damy
Todd Stern – Zastępca
Sekretarza Sztabu
Mona Sutphen – zastępca
szefa personelu Białego Domu
Jared Weinstein – osobisty
doradca prezydenta
Jeffrey Zients – szef
personelu Białego Domu
Asystenci
prezydenta
Ta grupa ludzi
“pomaga” prezydentowi w zrozumieniu agendy Żydów, pomaga mu spełnić ich
wymagania i zapewnia, że nie zboczy z kursu. Zajmują się planowaniem i
myśleniem, które ma miejsce w Białym Domu.
Elliott Abrams – Specjalny
Asystent Prezydenta
Bernard W. Aronson – Zastępca
Asystenta Prezydenta
Avraham Berkowitz – specjalny
asystent Jareda Kushnera
Reed Cordish – Asystent
Prezydenta, Inicjatywy Wewnątrzrządowe i Technologiczne
Richard Darman – Asystent
Prezydenta
Ezekiel Emanuel – dyrektor
medyczny Białego Domu
Rahm Israel Emanuel – Asystent
Prezydenta ds. Politycznych
Boris Epshteyn – Specjalny
Asystent Prezydenta
Jonathan Greenblatt – Specjalny
Asystent Prezydenta, Dyrektor Rady Polityki Wewnętrznej
Richard N. Haass – Specjalny
Asystent Prezydenta
Morton Halperin – Specjalny
Asystent Prezydenta
Seth D. Harris – Zastępca
Asystenta Prezydenta ds. Pracy i Gospodarki
Martin Indyk – Specjalny
Asystent Prezydenta
Joel Kaplan – Asystent
Prezydenta ds. Polityki
Jennifer Klein – Asystentka
Prezydenta
Jay Lefkowitz – Zastępca
Asystenta Prezydenta
Marne Levine – Specjalny
Asystent Prezydenta ds. Polityki Gospodarczej
Jack Lew – Specjalny
Asystent Prezydenta
Robert Malley – Specjalny
Asystent Prezydenta ds. Arabsko-Izraelskich
Ken Mehlman – dyrektor
polityczny Białego Domu
Peter R. Orszag – Specjalny Asystent
Prezydenta ds. Polityki Gospodarczej
Ned Price – Specjalny
Asystent Prezydenta
Dennis Ross – Specjalny
Asystent Prezydenta
Robert Rubin – Asystent
Prezydenta ds. Polityki Gospodarczej
Arthur M. Schlesinger
Jr. – Specjalny Asystent Prezydenta
Eli Segal – Asystent
Prezydenta
Ricki Seidman – Asystent
Prezydenta
Dan Shapiro – pracownik
Białego Domu na Bliskim Wschodzie
Todd Stern – Asystent
Prezydenta
Tevi Troy – Asystent
Prezydenta
Tevi
Troy – starszy doradca Białego Domu
Sheila Rabb Weidenfeld –
Specjalna Asystentka Prezydenta
Neal
S. Wolin – Zastępca Asystenta Prezydenta
Doradcy prezydenta
Następnie mamy dziesiątki doradców
prezydenckich, którzy “kierują” prezydentem w jego myśleniu, zapewniają, że
przyjmie obecny program, wyjaśniają, dlaczego CIA i wojsko muszą obalać różne
bezradne rządy, a zwłaszcza podsycają jego zrozumienie wszystkich “specjalnych
potrzeb” Izraela. Dostarczają również rozkazy prezydentowi i gabinetowi od
swoich przełożonych w londyńskim City. Doradcami prezydenta są:
David Axelrod – Starszy Doradca
Prezydenta
Zoë Baird (Gerwitz) – Prezydencka Rada
Doradcza ds. Wywiadu Zagranicznego
Samuel
Berger – doradca prezydenta
Avrahm Berkowitz – Zastępca Doradcy
Prezydenta
Avrahm Berkowitz – zastępca doradcy
Jareda Kushnera
Antony Blinken – Doradca wiceprezydenta
ds. bezpieczeństwa narodowego
Ron Bloom – Starszy Doradca Prezydenta
Sidney Blumenthal – Starszy Doradca
Prezydenta
Arthur F. Burns – Doradca Prezydenta
Debra Cagan – doradca prezydenta
Lynn Cutler – Wiceprzewodnicząca
Komisji Doradczej ds. Stosunków Międzyrządowych
Norm Eisen – Specjalny Doradca ds.
Etyki i Reformy Rządowej
Stuart Eizenstat – Główny Doradca
Prezydenta ds. Polityki Wewnętrznej
Stuart Eizenstat – Dyrektor
Wykonawczy Personelu ds. Polityki Wewnętrznej Białego Domu
Rahm Israel Emanuel – Sekretarz
Prezydenta i Doradca ds. Polityki
Lee Feinstein – doradca ds. polityki
zagranicznej kampanii
Martin Feldstein – Prezydencka Rada
Doradcza ds. Wywiadu Zagranicznego
Felix Frankfurter – Doradca Prezydenta
Stephen Friedman – Przewodniczący Rady
Doradczej ds. Wywiadu przy Prezydencie
Steve Goldsmith – Starszy Doradca
Prezydenta
Stanley Greenberg – ankieter w Białym
Domu
Mandy Grunwald – doradca Białego Domu
Avril
Haines – Zastępca Doradcy Prezydenta ds. Bezpieczeństwa
Narodowego
Martin
Indyk – Główny Doradca Prezydenta
Valerie B. Jarrett – Starszy Doradca
Prezesa
Benjamin J. Kallos – Biuro Wykonawcze
Prezesa US Digital Service
Samuel
David Kass – Starszy Doradca ds. Polityki
Jared Kushner – Starszy Doradca Prezydenta
Eric Lander – Przewodniczący Rady
Doradców Prezydenta
Eric
Lander – doradca naukowy prezydenta
Ann Lewis – Doradca Prezydenta
Ira Magaziner – doradca prezydenta
Michael Mandelbaum – doradca prezydenta
Abner Mikva – kierownik
ds. harmonogramu i programów prezydenckich, mentor prezydenta Obamy
Stephen Miller – Starszy
Doradca, Polityka
Victoria Nuland – doradca wiceprezydenta ds.
polityki zagranicznej
Mark Penn –
Prezydencki Ankieter
David Plouffe – Starszy
Doradca Prezydenta
Robert Reich – Dyrektor
ds. Planowania Polityki
David Rubenstein – Zastępca Doradcy ds.
Polityki Wewnętrznej
Mara Rudman – Doradca ds. Polityki
Zagranicznej
Richard Schifter – Specjalny Doradca
Prezydenta
Robert J. Shapiro – doradca prezydenta
Halie Soifer – doradca ds.
bezpieczeństwa narodowego Kamali Harris
Gene
Sperling – Starszy Doradca Prezesa
Michael Steinhardt – Starszy Doradca
Prezydenta
Ivanka Trump – Doradca Prezydenta
Herbie Ziskend – Starszy Doradca ds.
Komunikacji dla Wiceprezesa
Ustniki prezydenckie
Mamy tu do czynienia z czymś, co
moglibyśmy luźno nazwać “pomocnikami komunikacyjnymi”, których zadaniem jest
kontrolowanie narracji emanującej z Białego Domu.
Bernard W. Aronson – autor przemówienia
do wiceprezesa
Daniel Benjamin – autor przemówień na temat polityki
zagranicznej
Boris Epshteyn – zastępca dyrektora ds.
komunikacji
Ari Fleischer – Sekretarz Prasowy
Białego Domu
David
Frum – autor przemówień w Białym Domu
Mandy Grunwald – konsultant konferencji
prasowych
Stephen Harmelin – Dyrektor Białego
Domu ds. Pisania przemówień
Ann Lewis – Dyrektor ds. Komunikacji w
Białym Domu
Noam Neusner – autor przemówień
prezydenckich
Pierre Salinger – Sekretarz prasowy prezydenta
Ricki
Seidman – Zastępca Dyrektora ds. Komunikacji
Theodore
Sorensen – autor przemówień prezydenckich
Benjamin
Jeremy Stein – autor przemówień prezydenckich
Donald Steinberg – zastępca sekretarza
prasowego Białego Domu
Cass
Sunstein – Administrator Biura Informacji i Spraw
Regulacyjnych Białego Domu
Sheila Rabb Weidenfeld – Sekretarz
Prasowy Pierwszej Damy
Herbie Ziskend – Zastępca Dyrektora ds.
Komunikacji w Białym Domu
Trzymanie prezydenta z dala od więzienia
Robert
Bauer – doradca Białego Domu
Lanny A. Breuer – Specjalny Doradca Prezydenta
Lanny Davis – specjalny doradca Białego
Domu
John Eisenberg – Zastępca Doradcy
Prezydenta
Myer
(Mike) Feldman – specjalny doradca prezydencki
Myer Feldman – doradca Białego Domu
Sally
Katzen – doradca prawny Prezesa
Ron Klain – doradca Białego Domu
Joel
Klein – doradca Białego Domu
Robert Lipshutz – doradca Białego Domu
Abner
Mikva – doradca Białego Domu
Bernard Nussbaum – doradca Białego Domu
Jay Sekulow – osobisty adwokat
prezydenta
Nicole K. Seligman – radca prawny Białego Domu
Theodore
C. Sorensen – doradca Białego Domu
Ross Weinberger – zastępca radcy prawnego
Białego Domu
Część 2 – Kontrola narracji żydowskiej
Rozpieszczanie “ofiar”
W przeciwieństwie do innych rządów, Biały
Dom stworzył wiele unikalnych stanowisk tylko po to, aby pozostać w kontakcie
ze wszystkimi swoimi opiekunami w AIPAC i ADL, ambasadzie Izraela i City of
London, ze specjalnym łącznikiem Białego Domu ze społecznością żydowską,
jeszcze bardziej specjalnym “łącznikiem z żydowskimi przywódcami”, a nawet mamy
“Specjalnego wysłannika ds. amerykańskich służb ocalałych z Holokaustu”.
Niestety, Biały Dom nie ma specjalnego
łącznika dla ocalałych z Wietnamu, Jugosławii, Iraku czy Libii, ani dla kilku
cywilów, którzy uciekli przed szwadronami śmierci CIA w Ameryce Środkowej i
Południowej. Jest rzeczą oczywistą, że nie ma “specjalnego łącznika” ani dla
przywódców muzułmańskich, ani dla tych, którzy przeżyli okrucieństwa w
Palestynie. I oczywiście nie ma “specjalnych łączników” ani “programu pomocy”
dla amerykańskich, chińskich lub rosyjskich, aby zrównoważyć kampanie
nienawiści prowadzone przeciwko tym narodom w żydowskich mediach.
Karen Adler – Łącznik ze społecznością
żydowską
Scott Arogeti – łącznik ze
społecznością żydowską
Jeffrey Berkowitz – łącznik ze
społecznością żydowską
Jarrod Bernstein – łącznik ze
społecznością żydowską
Marshall Breger – łącznik ze
społecznością żydowską
Lanny A. Breuer – Rada Pamięci o Holokauście USA
Elan Carr – specjalny wysłannik do
monitorowania i zwalczania antysemityzmu
Ellie Cohanim – zastępca specjalnego
wysłannika do monitorowania i zwalczania antysemityzmu
Douglas Davidson – specjalny wysłannik
USA ds. Holokaustu
Stuart E. Eizenstat – Specjalny Doradca
ds. Holokaustu
Jeanne Ellinport – Łącznik ze
społecznością żydowską
Lee A. Feinstein – Amerykańska Rada
Pamięci Holokaustu
Jay Footlik – Specjalny Łącznik ze
Społecznością Żydowską
Ira Forman – specjalny wysłannik do
monitorowania i zwalczania antysemityzmu
Ellen Germain – Specjalny Wysłannik do
spraw Holokaustu
Michael Glassner – Amerykańska Rada
Pamięci Holokaustu
Adam Goldman – łącznik ze społecznością
żydowską
Shelley Greenspan – łącznik ze
społecznością żydowską
Stephen Herbits – Prezydencka Komisja
Doradcza ds. Aktywów Holokaustu
Mickey
Kantor – Krajowa Rada Doradcza AIPAC
Jeremy L. Katz – Łącznik ze
Społecznością Żydowską
Aaron Keyak – zastępca wysłannika ds.
monitorowania i zwalczania antysemityzmu
Len Chodorkowski – Zastępca Specjalnego
Wysłannika ds. Monitorowania i Zwalczania Antysemityzmu
Deborah Lipstadt – specjalny wysłannik
Departamentu Stanu ds. monitorowania i zwalczania antysemityzmu
Sigal Mandelker – członek amerykańskiej Rady Muzeum
Holokaustu
Aaron David Miller – Rada Muzeum
Holokaustu (US Holocaust Memorial Museum Council)
Deborah Mohile – łącznik ze
społecznością żydowską
Noam Neusner – łącznik ze społecznością
żydowską
Matt Nosanchuk – Łącznik ze
społecznością żydowską
Matt Nosanchuk – Zastępca Dyrektora Biura
Zaangażowania Publicznego w Żydowskie Ewangelizowanie
Gregg Rickman – specjalny wysłannik do
monitorowania i zwalczania antysemityzmu
Hannah Rosenthal – Specjalny wysłannik
do monitorowania i zwalczania antysemityzmu
Arthur Louis Schechter – Rada Muzeum
Holokaustu
Mark Siegel – łącznik ze społecznością
żydowską
Cliff Sobel – US Holocaust Memorial
Council
Zygmunt Strochlitz – US Holocaust
Memorial Council
Aviva Sufian – Specjalny wysłannik ds.
ocalałych z Holokaustu w USA
Tevi Troy – łącznik ze społecznością
żydowską
Chanan Weissman – łącznik ze
społecznością żydowską
Neal
S. Wolin – Przewodnicząca Komisji ds. Mienia Holokaustu
Jay Zeidman – łącznik ze społecznością
żydowską
Amy Zisook – Łącznik ze społecznością
żydowską
Konwersja perwersji na “preferencje”
Raffi Freedman-Gurspan – łącznik ze
społecznością LGBT
Jennifer Klein – współprzewodnicząca
ds. polityki równości płci
Jak to się stało, że rząd federalny Stanów
Zjednoczonych potrzebuje “Departamentu Polityki Płci”? Czyj program jest tutaj
realizowany?
Część 3 – Kontrola gospodarki i budżetu
federalnego
Zapewnienie przestrzegania żydowskiej
agendy dla gospodarki
Jared Bernstein – Przewodniczący Rady Doradców Ekonomicznych
Jared Bernstein – główny ekonomista, doradca
prezydenta ds. polityki gospodarczej
Alan
Blinder – Rada Doradców Ekonomicznych przy Prezydencie
Gary Cohn – dyrektor, Narodowa Rada
Gospodarcza Białego Domu
Gary Cohn – dyrektor, Trump Biała Rada
Gospodarcza
Martin Feldstein – Przewodniczący Rady
Doradców Ekonomicznych
Larry Fink – Prezes Rady Doradczej ds.
Ekonomicznych, Dyrektor Generalny BlackRock
Stephen Friedman – Przewodniczący
Krajowej Rady Gospodarczej
Leon Fuerth – Członek Krajowej Rady
Gospodarczej
Jason Furman – Przewodniczący Rady
Doradców Ekonomicznych
Jason Furman – Zastępca Dyrektora
Krajowej Rady Gospodarczej
Alan
Greenspan – Przewodniczący Rady Doradców Ekonomicznych
Robert Iger – Prezes Rady Doradczej,
Dyrektor Generalny Disneya
Sally
Katzen – Zastępca Dyrektora Krajowej Rady Gospodarczej
Randall S. Kroszner – Prezes Rady
Doradców Ekonomicznych
Alan
Krueger – Przewodniczący Rady Doradców Ekonomicznych
Lawrence Kudlow – Dyrektor Krajowej
Rady Gospodarczej
Marne
Levine – Szefowa Sztabu Krajowej Rady Gospodarczej
Peter R. Orszag – Starszy Doradca Rady Doradców
Ekonomicznych
Robert Reich – Doradca Ekonomiczny
Prezydenta
Alice
Rivlin – Członek Rady Doradczej ds. Gospodarczych
Robert
Rubin – Prezydencki doradca ekonomiczny
Robert Rubin – Przewodniczący Krajowej
Rady Gospodarczej
James R. Schlesinger – Zastępca
Dyrektora Biura Budżetowego
Stephen Schwarzman – Przewodniczący
Rady Doradczej ds. Ekonomicznych przy Prezesie
William Seidman – doradca ekonomiczny
prezydentów Forda, Reagana i H. W. Busha
Gene
Sperling – Dyrektor Krajowej Rady Gospodarczej
Joseph Stiglitz – Przewodniczący Rady Doradców
Ekonomicznych
Lawrence Summers – Dyrektor Krajowej
Rady Gospodarczej
Harold Varmus – Przewodniczący Rady
Doradców Prezydenta
Kevin Warsh – Ekonomiczna Rada Doradcza
Prezydenta
Mark Weinberger – Prezes Rady
Ekonomicznej
Neal
S. Wolin – Zastępca Doradcy Prezydenta ds. Polityki Gospodarczej
Janet Yellen – Główna Rada Doradców
Ekonomicznych
Daniel Yergin – Doradca Ekonomiczny
Prezydenta
Jeff Zients – Dyrektor Krajowej Rady
Gospodarczej
Ustalanie budżetu – zapewnienie
przestrzegania priorytetów wydatków Żydów
“Biuro Zarządzania i Budżetu (OMB) jest
największym biurem w ramach władzy wykonawczej rządu federalnego USA. Zadaniem
OMB jest realizacja zobowiązań i priorytetów rządu USA. OMB nadzoruje budżet
federalny i jego wykonanie. Określa także ogólną politykę gospodarczą kraju i
zapewnia stale rosnące budżety wojskowe, aby zapewnić, że “prywatna armia
bankierów” zawsze będzie w pozycji domniemanej wyższości – bez której chazarscy
Żydzi w londyńskim City nie mogą osiągnąć swoich światowych ambicji.
Jared Bernstein – Komitet Doradczy, Biuro Budżetowe
Kongresu
Alan
Blinder – Zastępca Asystenta Dyrektora Biura Budżetowego
Kongresu
Joshua
Bolten – Dyrektor OMB
Richard Darman – Dyrektor OMB
Joel Kaplan – Zastępca Dyrektora OMB
Sally
Katzen – Zastępca Dyrektora ds. Zarządzania OMB
Jack
Lew – Dyrektor OMB
Peter Orszag – Dyrektor OMB
Alice
Rivlin – Dyrektor OMB
Alice
Rivlin – Dyrektor Biura Budżetowego Kongresu
Cass
Sunstein – Dyrektor Biura Informacji i Spraw Regulacyjnych,
OMB
Caspar Weinberger – Dyrektor OMB
Jeffrey Zients – Dyrektor ds.
Wydajności, Biuro Zarządzania i Budżetu
Część 4 – Kontrola pieniędzy
Następnie mamy kontrolę nad walutą, podażą
pieniądza, a tym samym gospodarką, poprzez Rezerwę Federalną i Departament
Skarbu.
Należąca do Żydów (Rothschild i inni)
REZERWA FEDERALNA USA
Omawiając “kontrolę pieniądza”, nie możemy
ignorować faktu, że amerykański FED jest prywatnym bankiem centralnym
należącym do jednego z Rotszyldów i innych żydowskich europejskich rodzin
bankowych w londyńskim City. Dzięki tej własności mają całkowitą
kontrolę nad amerykańską walutą i amerykańską gospodarką, w tym podażą
pieniądza, stopami procentowymi, wartościami rynków akcji i obligacji, rynkiem
mieszkaniowym i wieloma innymi. To ich zastosowanie tej kontroli powoduje
wszystkie boomy i krachy gospodarcze, takie jak krach z 1929 r. i następujący
po nim kryzys, “krach finansowy” z 2008 r. i wszystkie inne. Możesz przeczytać
ten powiązany artykuł jako odniesienie: “Miejmy kryzys finansowy: po pierwsze,
potrzebujemy banku centralnego”. [66]
Dla przypomnienia, najwięksi beneficjenci
rzeczywiści amerykańskiej Rezerwy Federalnej zostali wiarygodnie udokumentowani
w następujący sposób: żydowscy właściciele Rothschild Banks w Londynie i
Berlinie, Warburg Banks w Hamburgu i Amsterdamie, Lehman Brothers w Nowym Jorku,
Lazard Brothers w Paryżu, Kuhn Loeb Bank w Nowym Jorku, Israel Moses Seif Banks
we Włoszech, Goldman Sachs i Chase Manhattan Bank.
Ben Shalom Bernanke – Przewodniczący
Rezerwy Federalnej
Alan
Blinder – Wiceprzewodniczący Rady Gubernatorów FED
Arthur F. Burns – Przewodniczący Rezerwy
Federalnej
Stephen Friedman – Przewodniczący
Rezerwy Federalnej w Nowym Jorku
Alan
Greenspan – Przewodniczący Rezerwy Federalnej
Robert Steven Kaplan – Prezydent Dallas
FED
Donald
Kohn – Wiceprzewodniczący Rezerwy Federalnej
Donald
Kohn – Rada Gubernatorów FED
Randall S. Kroszner – Rada Gubernatorów
FED
Fred Mishkin – Rada Gubernatorów FED
Frederic Mishkin – wiceprezes
wykonawczy FED i dyrektor ds. badań
Sarah Bloom Raskin – Rada Gubernatorów
Rezerwy Federalnej
Alice
Rivlin – Urzędnik ds. Budżetu FED
Alice
Rivlin – Wiceprezes FED
Alice
Rivlin – Członek Rady Gubernatorów FED
Douglas W. Shorenstein – Dyrektor FED
Kevin
Warsh – Rada Gubernatorów FED
Janet
Yellen – Przewodnicząca Rady Gubernatorów Rezerwy Federalnej
Kontrola Skarbu Państwa i instytucji
finansowych
Michael Barr – Asystent Sekretarza ds.
Instytucji Finansowych
Michael Blumenthal – Sekretarz Skarbu
Samuel
Wright Bodman – Zastępca Sekretarza Skarbu
Lael Brainard – Podsekretarz do Spraw
Międzynarodowych
Michael H. Cardozo – Pracownicy prawni
Komisji Giełdy
Jay Clayton – Przewodniczący Komisji
Papierów Wartościowych i Giełd
David S. Cohen – Podsekretarz Skarbu
David S. Cohen – Zastępca Sekretarza
Skarbu ds. Finansowania Terroryzmu
Richard Darman – Zastępca Sekretarza
Skarbu
Stuart Eizenstat – Zastępca Sekretarza
Skarbu
Myer
(Mike) Feldman – Komisja Papierów Wartościowych i Giełd
Jerome
Frank – Przewodniczący Komisji Papierów Wartościowych i
Giełd
Michael Froman – Szef Sztabu,
Departament Skarbu
Gary
Gensler – Przewodniczący Komisji Papierów Wartościowych i
Giełd
Gary
Gensler – Przewodniczący Commodity Futures Trading
Commission
Fred Goldberg – Asystent Sekretarza
Departamentu Skarbu
Fred Goldberg – Główny Radca Skarbowy
Fred Goldberg – Komisarz ds. Dochodów
Wewnętrznych
Roberta
Karmel – Komisarz Komisji Papierów Wartościowych i Giełd
Alan
Krueger – Asystent Sekretarza Skarbu
Stuart A. Levey – Sekretarz Skarbu
Marne
Levine – Departament Skarbu USA
Arthur
Levitt – Przewodniczący Komisji Papierów Wartościowych i
Giełd
Jack Lew – Sekretarz Skarbu
Sigal Mandelker – Zastępca Sekretarza Skarbu
Sigal Mandelker – Podsekretarz Skarbu ds. Terroryzmu
i Wywiadu Finansowego
Henry Morgenthau Jr. – Sekretarz Skarbu
Steven Mnuchin – Sekretarz Skarbu
Morgan Ortagus – analityk wywiadu
Departamentu Skarbu USA
Morgan Ortagus – Zastępca Attaché
Skarbu
Sarah Bloom Raskin – Zastępca
Sekretarza Skarbu
Steven Rattner – Radca Sekretarza
Skarbu
Robert Rubin – Sekretarz Skarbu
Mary Schapiro – Przewodnicząca, Komisja
Papierów Wartościowych i Giełd
William Seidman – Przewodniczący
Federalnej Korporacji Ubezpieczeń Depozytów
Lawrence Summers – Zastępca Sekretarza
Skarbu
Lawrence Summers – Podsekretarz Skarbu
ds. Międzynarodowych
Lawrence Summers – Sekretarz Skarbu
Adam
Szubin – p.o. Sekretarza Skarbu
Adam
Szubin – Podsekretarz Skarbu ds. Terroryzmu i Wywiadu
Finansowego
Adam
Szubin – Dyrektor Skarbowego Urzędu Kontroli Aktywów
Zagranicznych
Mark Weinberger – Asystent Sekretarza Skarbu
Ross Weinberger – Sekretarz Wykonawczy,
Departament Skarbu
Neal
S. Wolin – Zastępca Sekretarza Departamentu Skarbu
Neal
S. Wolin – p.o. Sekretarza Skarbu
Neal
S. Wolin – Zastępca Radcy Prawnego, Departament Skarbu
Janet
Yellen – Sekretarz Skarbu
Część 5 – Kontrola handlu i handlu:
Następnie mamy grupę, która martwi się
handlem, projektowaniem i wdrażaniem (skandalicznego i nielegalnego) TPP,
planowaniem protekcjonistycznego ustawodawstwa, kastracją amerykańskiego rynku
pracy, projektowaniem okrutnej i agresywnej postawy własności intelektualnej w
celu dalszego wzmacniania dominacji korporacyjnej swoich przyjaciół,
planowaniem i forsowaniem neoliberalnych kapitalistycznych parodii offshoringu,
prywatyzacji, deregulacji i innych.
Charlene Barshefsky – przedstawiciel
handlowy USA
Michael Blumenthal – Ambasador USA ds.
Handlu
Samuel
Wright Bodman – Zastępca Sekretarza Handlu
Joshua
Bolten – Doradca Biura Przedstawiciela Handlowego USA
Richard Darman – Asystent Sekretarza
Handlu
Stuart Eizenstat – Podsekretarz Handlu
Michael Froman – Przedstawiciel
handlowy USA
Jeffrey
Garten – Podsekretarz Handlu
Mickey Kantor – przedstawiciel handlowy
WTO
Mickey Kantor – Sekretarz Handlu
Philip Klutznick – Sekretarz Handlu
Jed Kolko – Podsekretarz Handlu ds.
Gospodarczych
Frank Lavin – Podsekretarz Handlu ds.
Handlu Międzynarodowego
Jon Leibowitz – Przewodniczący
Federalnej Komisji Handlu
Emil Mosbacher – Sekretarz Handlu
Robert Mosbacher Sr. – Sekretarz Handlu
Robert Adam Mosbacher Jr. – Dyrektor
Generalny Overseas Private Investment Corporation
Penny Pritzker – Sekretarz Handlu
Robert
Reich – Dyrektor Planowania Polityki Federalnej Komisji
Handlu
David
Rothkopf – Zastępca Podsekretarza Handlu
Mel Sembler – Prezes US Export-Import
Bank
Lewis
Strauss – Sekretarz Handlu
Robert Strauss – przedstawiciel
handlowy USA
Caspar Weinberger – Przewodniczący
Federalnej Komisji Handlu
Ross Weinberger – Sekretarz Wykonawczy
ds. Handlu
Część 6 – Kontrola zdrowia, edukacji i
opieki społecznej
CDC (Centra Kontroli i Zapobiegania
Chorobom),
NIH (Narodowe Instytuty Zdrowia),
HHS (Departament Zdrowia i Usług
Społecznych)
Ta kategoria pomaga zapewnić, że USA nigdy
nie będą miały powszechnego systemu opieki zdrowotnej, jak wszystkie inne
cywilizowane narody, a także zapewni, że prywatne placówki opieki zdrowotnej (w
bardzo dużej części należące do Żydów) będą mogły nadal plądrować
społeczeństwo, podczas gdy wybrani obywatele bez karty VISA umierają na
parkingu. To właśnie ta grupa przeforsowała ustawodawstwo zabraniające rządowi
USA negocjowania rabatów ilościowych na wielomiliardowe roczne wydatki na leki.
W tej części gospodarki, jak w żadnej innej, “prywatyzacja” jest najważniejsza.
Nancy
Brinker – Krajowa Rada Doradcza ds. Raka
Mandy Cohen – szef sztabu w Centers for
Medicare
Mandy Cohen – Zastępca Dyrektora ds.
Weteranów ds. Zdrowia Kobiet
Wilbur J. Cohen – Podsekretarz Zdrowia,
Edukacji i Opieki Społecznej
Wilbur J. Cohen – Sekretarz Wykonawczy
Rady Zabezpieczenia Społecznego
Lynn Cutler – Dyrektor Krajowej Rady
Polityki Zdrowotnej
Peter
Edelman – Asystent Sekretarza Zdrowia i Opieki Społecznej
Scott
Gottlieb – Komisarz FDA
Ruth L. Kirschstein – Administrator
National Institutes of Health (NIH)
Judith Feder – Dyrektor Dwupartyjnej
Komisji ds. Kompleksowej Opieki Zdrowotnej
Judith Feder – Główny Zastępca
Asystenta Sekretarza Departamentu Zdrowia
Genine Macks Fidler – Narodowa Rada
Nauk Humanistycznych
Thomas R. Frieden – Dyrektor CDC
Chris Gersten – Główny Zastępca
Asystenta Sekretarza HHS
Judith
E. Heumann – Specjalny Doradca ds. Międzynarodowych Praw
Osób Niepełnosprawnych
Judith
E. Heumann – Asystent Sekretarza Edukacji
David A. Kessler – komisarz FDA
Jeffrey Koplan – Dyrektor CDC
Madeleine Kunin – Zastępca Sekretarza Edukacji
Michael Lauer – Zastępca Dyrektora ds.
Badań NIH
Mark
Levin – Zastępca Asystenta Sekretarza Departamentu Edukacji
Rachel Levine – Zastępca Sekretarza
Zdrowia
Catherine E. Lhamon – Asystent
Sekretarza Edukacji
Nancy Messonnier – Dyrektor CDC ds.
Chorób Układu Oddechowego
Abraham Ribicoff – Sekretarz Zdrowia,
Edukacji i Opieki Społecznej
Andrew
Saul – Komisarz Administracji Zabezpieczenia Społecznego
Andrew
Saul – Przewodniczący Federal Retirement Thrift Investment
Board
Jesse Leonard Steinfeld – amerykański
chirurg generalny
Tevi Troy – Zastępca Sekretarza HHS
Rochelle Walensky – Dyrektor CDC
Caspar Weinberger – Sekretarz Zdrowia,
Edukacji i Opieki Społecznej
Kontrola COVID i szczepionki
Nie jestem ani pierwszą, ani jedyną osobą,
która zauważyła, że COVID-19 jest pod ścisłą kontrolą zdominowanej przez Żydów
amerykańskiej służby zdrowia, do której należą producenci szczepionek.
COVID-19, oparty wyłącznie na poszlakach,
musiał być programem żydowskim. Najbardziej obciążającym dowodem jest ten,
który jest najbardziej oczywisty – środki masowego przekazu, które na całym
świecie są prawie całkowicie kontrolowane przez Żydów. Całe zachodnie media, a
także w większości reszty świata, były po stronie, forsując dokładnie ten sam
program, z tymi samymi codziennymi powodziami wiadomości o zagładzie,
wspaniałych kłamstw, opowieści o śmierci i depresji wszędzie, z psychologiczną
manipulacją, z której ci ludzie są znani, i intensywnym naciskiem na
manipulowanie wszystkimi, aby zaakceptowali zastrzyki genetyczne przebrane za
szczepionki.
Nigdzie nie ma organizacji gojowskiej,
która miałaby moc gromadzenia i pobudzania żydowskich mediów jako grupy do
robienia czegokolwiek, a już na pewno nic na taką skalę. Tylko logika mówi nam,
że to musiał być żydowski program. Nie ma innej możliwości, która pasowałaby do
wszystkich faktów. Jak zauważyli inni, “normalna” epidemia nie wymaga, aby
wszystkie media zalały każdy naród raportami o zagładzie 24/7, zwłaszcza nie z
łagodnego patogenu. Ale kampania propagandowa tego wymaga, zwłaszcza jeśli
podstawowym celem są szczepienia.
Również główne firmy farmaceutyczne są żydowskie,
a na pewno producenci szczepionek. Rothschild jest właścicielem ogromnego
konglomeratu Sanofi, największego na świecie producenta szczepionek, a zarówno
Pfizer, jak i Moderna są żydowskimi firmami. Również największymi
akcjonariuszami akcji Pfizer, Moderna i Gilead są Blackrock, Blackstone i
Vanguard, same żydowskie firmy. Używam słowa “pozorny”, ponieważ często akcje
są przechowywane w zarządzie powierniczym dla rzeczywistych beneficjentów, aby
chronić je przed publiczną kontrolą.
Sherrie Berger – szef sztabu CDC
David A. Kessler – Współprzewodniczący
Rady Doradczej ds. COVID-19
Rachel Levine – Sekretarz Wysokiego
Szczebla
Nancy Messonnier – lider w odpowiedzi
na COVID-19
Anne
Schuchat – Główny Zastępca Dyrektora CDC
Rochelle Walensky – Dyrektor CDC
Jeffrey Zients – cara CDC, koordynator
reagowania na COVID-19
Albert Bourla – Prezes Zarządu Pfizer
Michael Dolsten – główny naukowiec
firmy Pfizer
Larry
Fink – dyrektor generalny BlackRock
Jonathan D. Gray – Blackstone
Robert S. Kapito – Blackrock
Yifat Oron – Starszy Dyrektor
Zarządzający Blackstone
Stephen Schwarzman – dyrektor generalny
Blackstone
Tal Zaks – główny naukowiec i oficer
medyczny Moderny
Część 7 – Kontrola sprawiedliwości i
niesprawiedliwości
Departament Sprawiedliwości USA
Żydzi zajmujący wysokie stanowiska w
Departamencie Sprawiedliwości USA robią normalne rzeczy, których można się
spodziewać, egzekwując prawa, wydając wyroki i tak dalej, ale robią także
rzeczy, których byś się nie spodziewał – ani nawet sobie nie wyobrażał. Jednym
z takich działań, o których już wspomniano, a prawie na pewno koordynowanym
przez londyńskie City, jest wspólne nawracanie na nowe normy płciowe i
seksualne oraz uzyskiwanie dla nich sankcji sądowych.
Ale jest wiele innych działań, wszystkie
wykonywane potajemnie, które w żaden sposób nie są polityką rządu
amerykańskiego, ale zamiast tego są wspieraniem żydowskiej (mafii chazarskiej)
agendy. Jednym z nich jest ciągłe prześladowanie Niemców. Przez ponad
dekadę Żyd Neal Sher kierował Biurem Dochodzeń Specjalnych
(OSI), które było “nazistowską jednostką prokuratorską” Departamentu
Sprawiedliwości USA, gdzie “nadzorował denaturalizację i deportację dziesiątek
byłych nazistowskich zbrodniarzy wojennych”. [67] “Denaturalizacja”
to pozbawienie danej osoby obywatelstwa, w praktyce pozbawienie jej
bezpaństwowca. To jest coś, co ci Żydzi najwyraźniej zamierzają kontynuować w
nieskończoność.
To nie rząd amerykański ma “nazistowską
jednostkę ścigania”; to Żydzi mają “niemiecką jednostkę prześladowczą”. To oni
będą prześladować Niemców i Niemcy w nieskończoność, i którzy stworzyli ten
departament w 1979 r., aby “identyfikować i wydalać ze Stanów Zjednoczonych
tych, którzy pomagali nazistom w prześladowaniu “każdej osoby z powodu rasy,
religii, pochodzenia narodowego lub poglądów politycznych (tj. Żydów)”. [68] Innymi
słowy, ścigać, pozbawiać obywatelstwa i deportować każdego Niemca, który w
ciągu ostatnich 75 lat mógł okazać najmniejsze możliwe niezadowolenie z Żydów.
Nie chodzi tu o polowanie na “nazistów” czy “zbrodniarzy wojennych”; Chodzi
wyłącznie o odwet za to, co bardzo luźno nazywa się “antysemityzmem” poprzez
niszczenie życia wszystkich podejrzanych i zastraszanie wszystkich innych, aby
się podporządkowali.
Neal przygotował 200+ stronicowy “raport”
na temat Sekretarza Generalnego ONZ Kurta Waldheima[69] i
umieścił go na “liście obserwacyjnej” osób, które nie mogą już wjechać do USA,
za przestępstwo bycia Niemcem. Sher był także szefem międzynarodowej komisji
restytucji Holokaustu, która starała się nadal grabić Niemców i Niemcy na
zawsze za zbrodnie, które ich przodkowie mogli popełnić lub nie, i kontynuował
te działania za pośrednictwem Departamentu Sprawiedliwości USA. Sher został
ostatecznie zakazany i wykluczony za kradzież funduszy[70], ale
to nie negowało jego prześladowań Niemców.
Eli Rosenbaum był kolejnym Żydem
zajmującym to samo stanowisko co Sher. [71] Według Wikipedii Rosenbaum był “legendarnym
łowcą nazistów”, co nie było przedmiotem zainteresowania Amerykanów 75 lat po
wydarzeniach. Ale w rzeczywistości utworzenie Biura Specjalnych Dochodzeń w
Departamencie Sprawiedliwości USA było całkowicie żydowską konstrukcją w celu
“identyfikacji, denaturalizacji i deportacji” prawie każdego Niemca, jakiego
mogli znaleźć w USA. [72]
Zbyt oczywiste, by o tym wspominać, ale
zbyt ważne, by je ignorować, jest to, że nie każdy Niemiec był “nazistą” i nie
każdy nazista był “zbrodniarzem wojennym”, nawet wyimaginowanym. Żydom
najwyraźniej nie udaje się dokonać tych rozróżnień. Jest to jedno z miejsc, w
których historycy celowo wprowadzają nas w błąd; “Nazista” był po prostu
członkiem niemieckiej Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotniczej,
nie różniącym się od zwykłego obywatela będącego członkiem liberalnej lub
konserwatywnej partii politycznej w dowolnym kraju. Ale termin ten został
zawłaszczony przez Żydów i ponownie zdefiniowany jako “zło wcielone”, podczas
gdy absolutnie nie było czegoś takiego.
Warto również zauważyć, że podczas wojny
większość obywateli wszystkich krajów będzie przynajmniej częściowo
sympatyzować ze swoim rządem. To nie jest przestępstwo, a już na pewno nie usprawiedliwiające
“identyfikację, denaturalizację i deportację” wszystkich obywateli. Ale jeśli
Żydzi mają rację i są w tym usprawiedliwieni, to jak wytłumaczą sto lat opium w
Chinach, które było całkowicie żydowską operacją? Z pewnością, jeśli wszyscy
Niemcy są winni na zawsze bycia “nazistami” i “zbrodniarzami wojennymi”, nawet
potomkami trzeciego pokolenia, to z pewnością wszyscy Żydzi są winni na zawsze
bycia handlarzami narkotyków i masowymi mordercami, a wszyscy Żydzi powinni być
również poddani “identyfikacji, denaturalizacji i deportacji”.
Ci ludzie, gdy już znajdą się na
stanowisku, mają moc – i wolę – wyszukać i zidentyfikować każdego, kto ma
niemieckie pochodzenie, który mógł w przeszłości powiedzieć lub zrobić
cokolwiek, co można by uznać za “antysemickie”, pozbawić ich obywatelstwa,
zwolnić z majątku i deportować. Ten departament funkcjonuje jako najgorszy
rodzaj gangstera.
Personel ambasady zagranicznej USA, z
pomocą personelu ambasady i konsulatu Izraela w innych krajach, gromadzi listy
każdego, kogo mogą zaklasyfikować jako “antysemitów” i uniemożliwić im wjazd do
USA i, jeśli to możliwe, uniemożliwić im latanie dowolną linią lotniczą w
dowolnym miejscu. Jeśli mogą to zrobić komuś tak wysokiemu jak Kurt Waldheim,
mogą to zrobić każdemu. I nigdy się nie dowiecie, ponieważ kontrolowane przez
Żydów media nigdy nie dotknęłyby takich historii. Zdarza się to częściej, niż
można sobie wyobrazić. Jak myślisz, kto znajduje się na amerykańskiej liście
“zakazu lotów” z milionem nazwisk? Terrorystów? Na całym świecie nie ma zbyt
wielu terrorystów. I dlaczego uważasz, że USA odmawiają ujawnienia nazwisk z
tej listy zakazu lotów lub celu ich włączenia? Nie dzieje się tak z powodów
“bezpieczeństwa narodowego”, ale po to, by ukryć agendę Żydów. I nie potrzebują
dowodu, aby przedstawić go opinii publicznej, jeśli opinia publiczna się o tym
dowie. Wszystko, co jest konieczne, to przyklejenie tym osobom etykiet takich
jak “nazista”, “antysemita”, “terrorysta domowy”, “biały suprematysta”, a to
usprawiedliwi ich działania. Nikt nie będzie domagał się dowodów na obronę
niepożądanych. To takie proste.
Nawiasem mówiąc, amerykańska lista zakazu
lotów została zhakowana, a nazwiska ujawnione. Artykuł stwierdza, że istnieją
“bardzo wyraźne tendencje w kierunku prawie wyłącznie arabskich i rosyjsko
brzmiących nazw w milionie haseł”. [73] Możecie
wyciągnąć wszelkie wnioski, jakie uznacie za stosowne.
Morton I. Abramowitz – Asystent
Prokuratora Generalnego
Robert
Bauer – współprzewodniczący Komisji Prezydenckiej Sądu
Najwyższego
Lanny A. Breuer – zastępca prokuratora generalnego
Charles Breyer – Wiceprzewodniczący
amerykańskiej Komisji ds. Wyroków
Michael R. Bromwich – Inspektor Generalny
Departamentu Sprawiedliwości
Michael H. Cardozo – Pracownicy
Departamentu Sprawiedliwości
Michael Chertoff – zastępca prokuratora
generalnego
Michael Chertoff – Szef Wydziału
Karnego Departamentu Sprawiedliwości
Makan
Delrahim – zastępca prokuratora generalnego
Norm Eisen – Konsultant Komisji
Sądownictwa
Glenn Fine – Inspektor Generalny
Departamentu Sprawiedliwości
Charles Fried – Prokurator Generalny
Stanów Zjednoczonych
Merrick Garland – Prokurator Generalny
Douglas H. Ginsburg – zastępca
prokuratora generalnego
Jamie
Gorelick – zastępca prokuratora generalnego
Elena Kagan – Prokurator Generalny
Jonathan Kanter – Zastępca Prokuratora
Generalnego, Wydział Antymonopolowy
Pamela S. Karlan – Główny Zastępca
Asystenta Prokuratora Generalnego
Ron Klain – szef sztabu A-G Janet Reno
Joel
Klein – zastępca prokuratora generalnego
Stuart Levey – Główny Zastępca Prokuratora
Generalnego
Stuart Levey – szef sztabu zastępcy prokuratora
generalnego
Edward
H. Levi – prokurator generalny USA
Edward
Levi – Specjalny Asystent Prokuratora Generalnego
Edward
H. Levi – Główny Radca Sądowniczy Podkomisji ds. Monopolu
Mark
Levin – szef sztabu prokuratora generalnego
Alejandro Mayorkas – amerykański
prokurator stanu Kalifornia
Alejandro Mayorkas – Sekcja ds.
Przestępczości Ogólnej Biura Głównego
Michael Mukasey – prokurator generalny
USA
Bernard Nussbaum – zastępca prokuratora
USA w Nowym Jorku
Eric Posner – Radca Prawny Departamentu
Sprawiedliwości
Jeffrey A. Rosen – prokurator generalny
USA
Eli
Rosenbaum – Dyrektor Departamentu Sprawiedliwości, Biuro
Dochodzeń Specjalnych
Eli
Rosenbaum – Departament Sprawiedliwości ds. Egzekwowania
Praw Człowieka
Rod Rosenstein – Zastępca Prokuratora
Generalnego
Brian
Schwalb – prokurator generalny Waszyngtonu
Ricki Seidman – zastępca prokuratora
generalnego, Departament Sprawiedliwości
Neal Sher – Departament Sprawiedliwości
ds. Dochodzeń Specjalnych – Polowanie na Niemców
Laurence Silberman – p.o. prokuratora
generalnego
Laurence Silberman – Zastępca
Prokuratora Generalnego
Barbara Underwood – Prokurator
Generalny Stanów Zjednoczonych
Seth
P. Waxman – Prokurator Generalny Stanów Zjednoczonych
Seth
P. Waxman – zastępca prokuratora generalnego, Departament
Sprawiedliwości
Andrew Weissmann – Szef Departamentu
Sprawiedliwości Sekcji ds. Oszustw Kryminalnych
Przekształcenie żydowskiej agendy w
precedens sądowy
Beth Bloom – sędzia Sądu Okręgowego
Stanów Zjednoczonych
Louis Brandeis – sędzia Sądu Najwyższego
Charles Breyer – Starszy Sędzia Sądu
Okręgowego USA
Stephen
Breyer – sędzia Sądu Najwyższego USA
Stephen
Breyer – Główny Sędzia Sądu Apelacyjnego USA
Stephen
Breyer – sędzia Sądu Najwyższego
Stephen
Breyer – Główny Sędzia Sądu Apelacyjnego USA
Benjamin N. Cardozo – Sędzia Sądu
Najwyższego
Michael Chertoff – sędzia Sądu
Apelacyjnego USA
Abe
Fortas – sędzia Sądu Najwyższego
Jerome
Frank – sędzia Sądu Apelacyjnego USA
Felix Frankfurter – Sędzia Sądu
Najwyższego
Beth Labson Freeman – sędzia Sądu
Okręgowego USA
Merrick Garland – sędzia Sądu
Apelacyjnego USA
Richard Gergel – sędzia Sądu Okręgowego
USA
Nina Gershon – Starszy Sędzia Sądu
Okręgowego USA
Douglas H. Ginsburg – Starszy Sędzia
Sądu Apelacyjnego USA
Ruth Bader Ginsberg – sędzia Sądu
Najwyższego
Ruth Bader Ginsburg – sędzia Sądu
Apelacyjnego USA
Arthur Goldberg – sędzia Sądu
Najwyższego
Ronald M. Gould – sędzia Sądu
Apelacyjnego USA
Susan P. Graber – Starszy Sędzia Sądu Apelacyjnego
USA
Amy Sauber Berman Jackson – sędzia Sądu
Okręgowego USA
Elena Kagan – sędzia Sądu Najwyższego
USA
Irving
Kaufman – Główny Sędzia Sądu Apelacyjnego USA
Alex
Kozinski – Główny Sędzia Sądu Apelacyjnego USA
Ken Kramer – Główny Sędzia Sądu
Apelacyjnego USA
David F. Levi – Główny Sędzia Sądu
Okręgowego USA
Abner
Mikva – Prezes Sądu Apelacyjnego USA
Michael Mukasey – Główny Sędzia Sądu
Okręgowego w południowym Nowym Jorku
Veronica S. Rossman – sędzia Sądu
Apelacyjnego USA
Norma Levy Shapiro – Starszy Sędzia Sądu
Okręgowego USA
Laurence Silberman – Starszy Sędzia
Sądu Apelacyjnego USA
Laurence Silberman – sędzia Sądu ds.
Nadzoru Wywiadu Zagranicznego USA
David Stras – sędzia Sądu Apelacyjnego
USA
Część 8 – Kontrola globalnej strategii
hegemonii USA
Rada Bezpieczeństwa Narodowego USA
“Rada Bezpieczeństwa Narodowego Stanów
Zjednoczonych (NSC)[74] jest głównym forum używanym
przez prezydenta Stanów Zjednoczonych do rozważania kwestii bezpieczeństwa
narodowego, wojska i polityki zagranicznej. Z siedzibą w Białym Domu, jest
częścią Biura Wykonawczego Prezydenta Stanów Zjednoczonych i składa się z
wyższych doradców ds. Bezpieczeństwa narodowego i urzędników gabinetu.
Od momentu powstania w 1947 roku przez
prezydenta Harry’ego S. Trumana, funkcją Rady było doradzanie i pomaganie
prezydentowi w zakresie bezpieczeństwa narodowego i polityki zagranicznej.
Służy również jako główne ramię prezydenta do koordynowania tych polityk między
różnymi agencjami rządowymi. Rada odegrała następnie kluczową rolę w większości
ważnych wydarzeń w polityce zagranicznej USA, od wojny koreańskiej po wojnę z
terroryzmem.
Należy jednak zauważyć, że Stany
Zjednoczone nie mają szczególnych problemów z bezpieczeństwem. Departament ten
działa głównie w celu usunięcia bezpieczeństwa innych narodów, zwłaszcza tych
nieposłusznych. Ale być może jego głównym celem jest “bezpieczeństwo Izraela”,
zapobieganie żydowskim okrucieństwom emanującym z Tel Awiwu, skutkującym
atakami na ten naród przez represjonowane państwa arabskie.
Elliott Abrams – Starszy Dyrektor Rady
Bezpieczeństwa Narodowego
Elliott
Abrams – Zastępca Doradcy ds. Bezpieczeństwa Narodowego
Madeleine Albright (Marie Jana Körbelová) –
Rada Bezpieczeństwa Narodowego
Jeffrey A. Bader – Dyrektor Rady
Bezpieczeństwa Narodowego
Zoë Baird (Gerwitz) – zastępca doradcy
ds. bezpieczeństwa narodowego
Daniel Benjamin – Koordynator ds. Zwalczania
Terroryzmu
Daniel Benjamin – Członek Rady Bezpieczeństwa
Narodowego
Antony
Blinken – Członek Rady Bezpieczeństwa Narodowego
Samuel (Sandy) Berger – Rada ds.
Polityki Bezpieczeństwa Narodowego NSC
Samuel
Berger – Doradca ds. Bezpieczeństwa Narodowego
Samuel
Berger – Szef Rady Bezpieczeństwa Narodowego
Tony Blinken – Zastępca Doradcy ds.
Bezpieczeństwa Narodowego
Debra Cagan – Doradca ds. Polityki
Bezpieczeństwa Narodowego
Ivo Daalder – Dyrektor NSC ds.
Europejskich
John Eisenberg – doradca prawny Rady
Bezpieczeństwa Narodowego
Michael Froman – Zastępca Doradcy ds.
Bezpieczeństwa Narodowego
Leon Fuerth – Wiceprzewodniczący
Doradca ds. Bezpieczeństwa Narodowego
Leon Fuerth – Członek Rady Bezpieczeństwa
Narodowego
Richard N. Haass – Starszy Dyrektor
Rady Bezpieczeństwa Narodowego
Avril
Haines – Zastępca Doradcy ds. Bezpieczeństwa Narodowego
Morton Halperin – Dyrektor ds. Planowania Polityki
NSC
Morton Halperin – Starszy Dyrektor NSC
Martin
Indyk – Dyrektor NSC
Roberta Jacobson – car graniczny Rady
Bezpieczeństwa Narodowego
Henry Kissinger – doradca ds. bezpieczeństwa
narodowego
Anthony Lake – doradca ds.
bezpieczeństwa narodowego USA
Stuart A. Levey – Podsekretarz ds. Terroryzmu i
Wywiadu Finansowego
Edward Lutwak – Grupa Badawcza ds.
Bezpieczeństwa Narodowego
Robert
Malley – Dyrektor Rady Bezpieczeństwa Narodowego
Ned
Price – rzecznik prasowy NSC
Uri Ra’anan – doradca ds. polityki i
obrony
Mira Resnick – Dyrektor Biura Pomocy
Bezpieczeństwa
Mira Resnick – Dyrektor Biura
Bezpieczeństwa Regionalnego i Transferu Broni
Benjamin J. Rhodes – Zastępca Doradcy
ds. Bezpieczeństwa Narodowego
Walter
Rostow – Doradca ds. Bezpieczeństwa Narodowego
Walter
Rostow – Zastępca Doradcy ds. Bezpieczeństwa Narodowego
Richard Schifter – Specjalny Doradca
Rady Bezpieczeństwa Narodowego
Dan Shapiro – Starszy Dyrektor ds.
Bliskiego Wschodu NSC
Laurence Silberman – Przewodniczący
Komisji Wywiadu Iraku
Steven Simon – Starszy Dyrektor Rady
Bezpieczeństwa Narodowego
Richard H. Solomon – Członek Rady
Bezpieczeństwa Narodowego USA
Donald Steinberg – Dyrektor Rady
Bezpieczeństwa Narodowego
James Steinberg – Zastępca Doradcy ds.
Bezpieczeństwa Narodowego
Alexander Vershbow – Starszy Dyrektor
Rady Bezpieczeństwa Narodowego
Chanan Weissman – Dyrektor Rady
Bezpieczeństwa Narodowego
Neal
S. Wolin – Rada Bezpieczeństwa Narodowego
Bezpieczeństwo wewnętrzne
Departament ten ponosi odpowiedzialność za
identyfikację (i miażdżenie) krajowych “terrorystów”, tj. każdego, kto
sprzeciwia się polityce wewnętrznej USA lub nie wierzy w oficjalną wersję na
jakikolwiek temat. Częścią tego programu było wynajęcie Craft International do
dostarczenia snajperów do zabicia przywódców protestów “Occupy Wall Street” –
kontraktu, którego FBI i CIA nie zaprzeczyły.[75] [76] [77]
Alan
Bersin – Asystent Sekretarza Departamentu Bezpieczeństwa
Wewnętrznego
Michael Chertoff – Sekretarz
Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Sigal Mandelker – Doradca Sekretarza Bezpieczeństwa
Wewnętrznego
Alejandro Mayorkas – Zastępca
Sekretarza Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Alejandro Mayorkas – Sekretarz
Bezpieczeństwa Wewnętrznego
David
Pressman – Asystent Sekretarza Departamentu Bezpieczeństwa
Wewnętrznego
Międzynarodowe zastraszanie pod
przykrywką demokracji
NED (National Endowment for Democracy)
jest zasadniczo firmą “Color Revolution”, specjalizującą się w infiltracji i
obalaniu rządów. Chińskie protesty na placu Tiananmen w 1989 roku były
całkowicie pod kontrolą NED i CIA. [78] Podobnie,
USAID nie jest w ogóle taki, jak go przedstawia, ani jak postrzega go ogół
społeczeństwa. Szacuję, że 80% jego działań ma charakter przestępczy i
antyludzki. Wydaje się, że jest to przede wszystkim narzędzie żydowskiej
determinacji w zakresie kontroli i redukcji populacji. W jednym z głośnych
przypadków Stany Zjednoczone odmówiły żywności i innej pomocy Indiom podczas
głodu, dopóki rząd Indii nie zgodził się zezwolić USAID na otwarcie centrów
sterylizacji miejscowych kobiet. [79][80][81][82] Jeśli
dobrze pamiętam, w Indiach założono około 50 000 miejsc przymusowej
sterylizacji kobiet. Zginęły niezliczone ofiary. Jeśli cokolwiek z tego jest
dla ciebie nowością, naprawdę powinieneś przeczytać ten artykuł “Przyjemności
wyludniania Ziemi”[83]
Głos Ameryki jest oczywiście tylko machiną
propagandową, a Human Rights Watch obserwuje wszystkie okrucieństwa praw
człowieka, z wyjątkiem tych popełnianych przez Amerykanów na całym świecie i
Żydów, szczególnie w Palestynie, wszystko na polecenie londyńskiego City.
Lynn Cutler – Dyrektor NED
Tom
Dine – Zastępca administratora USAID, Dyrektor Wykonawczy
AIPAC
Bonnie
Glick – Zastępca Administratora USAID
Sharon Kleinbaum – Komisarz
Amerykańskiej Komisji ds. Międzynarodowej Wolności Religijnej
Melvyn Levitsky – Zastępca Dyrektora
Voice of America
Evelyn Lieberman – reżyser Głos Ameryki
Morgan Ortagus – USAID, Bagdad
Kenneth
Roth – Dyrektor Wykonawczy Human Rights Watch
David Saperstein – Ambasador ds.
Wolności Religijnej
Richard Schifter – Wysłannik Komisji
Praw Człowieka ONZ
Donald Steinberg – Zastępca
Administratora USAID
Tamara Cofman Wittes – Asystent
administratora USAID
Część 9 – Kontrola obrotów szpiegowskich
i kolorowych:
Wywiad i szpiegostwo
Z wcześniejszego eseju na temat City of
London: [84] Mam kopię dokumentu, który
został wydany przez CIA na wniosek FOIA. Nie jest to dokument CIA i nie jest
jasne, dlaczego miałby być w posiadaniu CIA. Dokument nie został zredagowany,
ale oryginalny autor nie został zidentyfikowany. Istotny punkt tego dokumentu
wskazuje na istnienie grupy gdzieś w CIA, która działa niezależnie, działając
pod auspicjami i zwierzchnictwem CIA, ale z własnym celem i programem
niezwiązanym z resztą organizacji. W dokumencie irytująco brakuje dokładnych
szczegółów, ale sugeruje się, że ta grupa nie podlega żadnej części CIA, a jej
działalność może nawet nie być znana kierownictwu CIA. Czytałem lub słyszałem
wcześniej plotki o takiej grupie, ale to był pierwszy udokumentowany dowód na
to.
Edward Snowden w artykule zatytułowanym “CIA
nie jest twoim przyjacielem”[85], również
o tym wspomniał. Napisał, że po utworzeniu CIA “w ciągu roku młoda agencja już
zsunęła się ze smyczy swojej zamierzonej roli zbierania i analizy danych
wywiadowczych, aby ustanowić tajny wydział operacyjny. W ciągu dekady CIA
kierowała relacjami z amerykańskich organizacji informacyjnych, obalała
demokratycznie wybrane rządy (czasami tylko na korzyść faworyzowanej
korporacji), ustanawiała stroje propagandowe w celu manipulowania nastrojami
społecznymi, rozpoczynając długotrwałą serię eksperymentów kontroli umysłu na
nieświadomych ludziach. i ingerowanie w zagraniczne wybory”. [86]
Morton I. Abramowitz – Dyrektor Biura
Wywiadu i Badań
Zoë Baird (Gerwitz) – Komisja ds. Ról i
Możliwości Wywiadu USA
Jeremy
Bash – szef sztabu CIA
David S. Cohen – zastępca dyrektora CIA
(Obama)
David S. Cohen – zastępca dyrektora CIA
(Biden)
John Deutch – Dyrektor Centralnego
Wywiadu (CIA)
Jeffrey Epstein – specjalny attaché City of London
przy CIA ds. uwięzienia seksualnego
Dan Glickman – Przewodniczący Komisji
ds. Wywiadu Izby Reprezentantów
Howard
Gutman – specjalny asystent dyrektora FBI
Avril
Haines – Zastępca Dyrektora CIA
Avril Haines – Dyrektor Wywiadu
Narodowego
Anne Neuberger – zastępca doradcy NSA
ds. bezpieczeństwa narodowego ds. cyberbezpieczeństwa
Anne Neuberger – Zastępca Dyrektora
Krajowego NSA
Anne Neuberger – Dyrektor ds.
Cyberbezpieczeństwa NSA
Valerie Plame – oficer CIA
Ned
Price – analityk wywiadu CIA
Warren
Rudman – Przewodniczący Rady Nadzoru nad Wywiadem
James R. Schlesinger – Dyrektor
Centralnego Wywiadu (CIA)
Andrew Weissmann – główny radca prawny
FBI
Neal
S. Wolin – Specjalny Asystent Dyrektorów Wywiadu
Centralnego
Część 10 – Departament Obrony. Kontrola
zastraszania, wojny, grabieży
Następnie mamy wojsko, głównie po to, by
wprowadzić w życie plany wojny Departamentu Żydowskiego Państwa, plądrować,
usuwać nieposłusznych przywódców narodowych przez zabójstwa, aby uwolnić ich
narody do otwartej grabieży.
Należy zauważyć, że amerykański
“Departament Obrony” nie jest w żaden sposób powiązany z niczym, co można uznać
za “obronę”. Nie ma nikogo, kto poważnie (poza wyobraźnią) rozważa atak na USA
lub jakąkolwiek ich część. Departament Obrony USA powinien zostać przechrzczony
na “Amerykański Departament Agresji Wojskowej”. John F. Kennedy był znany ze
stwierdzenia, że “Jak świat wie, USA nigdy nie rozpoczną wojny”, co
doprowadziło nas do przekonania, że około 200 wojen, które USA rozpoczęły
przeciwko dziesiątkom narodów, było w “samoobronie”, gdzie wszystkie te narody
od Haiti i Nikaragui po Irak i Libię zaatakowały USA jako pierwsze, a
Amerykanie “po prostu się bronili”. W tym kontekście należy zauważyć, że w
ciągu około 245 lat jako naród, Stany Zjednoczone były w stanie wojny przez
około 235 z tych lat. Jeśli to nie uczyni Amerykanów “ofiarą zagranicznej
agresji”, nie wiem, co by się stało”.
Kenneth Adelman – Rada Polityki Obronnej Pentagonu
Kenneth Adelman – Dyrektor Agencji Kontroli Zbrojeń
i Rozbrojenia
Kenneth Adolman, asystent sekretarza obrony
Zoë Baird (Gerwitz) – Komitet Doradczy
Departamentu Obrony
Jeremy
Bash – szef sztabu Departamentu Obrony
Harold Brown – Sekretarz Obrony
Debra Cagan – Zastępca Asystenta
Sekretarza Obrony
Joseph Churba – doradca ds. polityki i
obrony
William Cohen – Sekretarz Obrony
William
Sebastian Cohen – Sekretarz Obrony
Ezra Cohen-Watnick – Podsekretarz Obrony
ds. Wywiadu
Ezra Cohen-Watnick – Asystent
Sekretarza Obrony
John Deutch – Zastępca Sekretarza
Obrony
John Deutch – Podsekretarz Obrony ds.
Zakupów i Technologii
Eric S. Edelman – Podsekretarz Obrony
ds. Polityki
Lee A. Feinstein – Specjalny Asystent
Sekretarza Obrony
Douglas Feith – Podsekretarz Obrony ds.
Polityki
Martin Feldstein – Konsultant
Departamentu Obrony
Glenn Fine – p.o. Inspektora
Generalnego Departamentu Obrony
Nathan
Glazer – doradca ds. polityki i obrony
Richard N. Haass – Departament Obrony
Walter Hahn – analityk obrony
Morton Halperin – asystent sekretarza obrony
Morton Halperin – Zastępca Asystenta Sekretarza
Obrony ds. Bezpieczeństwa Międzynarodowego
Stephen Herbits – Konsultant Sekretarza
Obrony
Ken Kramer – asystent sekretarza armii
Charles Kupperman – analityk obrony
Ronald S. Lauder – Zastępca Asystenta
Sekretarza Obrony ds. Europy i NATO
Dr John Lehman – doradca ds. polityki i
obrony
Richard
Perle – Przewodniczący Rady Polityki Obronnej
Richard
Perle – 1. asystent sekretarza obrony
Michael Schiffer – Zastępca Asystenta
Sekretarza Obrony
James R. Schlesinger – Sekretarz Obrony
Generał Norton A. Schwartz – Szef
Sztabu Sił Powietrznych USA
Alexander Vershbow – Asystent
Sekretarza Obrony
Alexander Vershbow – Zastępca
Sekretarza Generalnego NATO
Caspar Weinberger – Sekretarz Obrony
Aharon Wildavsky – doradca ds. polityki
i obrony
Paul Wolfowitz – Zastępca Sekretarza
Obrony
Paul
Wolfowitz – Podsekretarz Obrony ds. Polityki
Dov Zakheim – Podsekretarz Obrony
Dov
Zakheim – Konsultant Biura Sekretarza Obrony
Dov Zakheim – Kontroler Departamentu
Obrony
Część 11 – Kontrola świata
Departament Stanu USA
Po pierwsze, oficjalna wersja:
“Departament Stanu Stanów Zjednoczonych
jest departamentem wykonawczym rządu federalnego odpowiedzialnym za politykę
zagraniczną i stosunki kraju. Odpowiednik ministerstwa spraw zagranicznych
innych narodów, jego głównymi obowiązkami jest doradzanie prezydentowi USA w
stosunkach międzynarodowych, administrowanie misjami dyplomatycznymi,
negocjowanie międzynarodowych traktatów i porozumień oraz reprezentowanie USA w
Organizacji Narodów Zjednoczonych. [87]
Departament Stanu faktycznie robi
wszystkie te rzeczy, ale oficjalne oświadczenie zawiera jedno wielkie kłamstwo
– część o tych działaniach jako jego “podstawowych obowiązkach”. Nie ma sensu
kwestionować twierdzenia, że podstawowymi działaniami Departamentu Stanu
są: obalenie rządów (Ukrainy, Wenezueli i in.); użycie
“dyplomacji” do doprowadzenia narodów do punktu rewolucji lub wojny;
współpraca z Gene’em Sharpem z Instytutu Einsteina na Harvardzie w celu wspierania
kolorowych rewolucji; zastraszanie narodów, aby zaakceptowały
hegemonię USA, amerykańskie bazy wojskowe i amerykańskie laboratoria broni
biologicznej; grożenie i zastraszanie narodów, by nienawidziły Rosji,
Chin i Iranu; zastraszanie międzynarodowych korporacji, aby odmawiały
prowadzenia interesów z krajami o niekorzystnej sytuacji; organizowanie
sankcji finansowych i innych kar dla nieposłusznych krajów; wspieranie
interesów finansowych amerykańskich i żydowskich korporacji międzynarodowych w
innych krajach; ogólnie rzecz biorąc, wspieranie interesów Izraela i
międzynarodowej agendy Żydów mafii chazarskiej w londyńskim City.
To znowu nie jest fantazja. Pomyślcie o
obaleniu legalnego rządu Ukrainy w 2014 r., który miał zostać zastąpiony przez
Żyda, który podsyciłby wojnę z Rosją. To była Żydówka, Victoria Nuland z
Departamentu Stanu USA, prowadząca cały ten program. Pomyślmy o martwej próbie
“jaśminowej rewolucji” w Chinach, gdzie wezwania “tajemniczo” zalały
media społecznościowe w USA i Chinach, wzywając wszystkich Chińczyków do
zebrania się w określonych punktach we wszystkich większych miastach, aby
zaprotestować przeciwko ich “dyktatorskiemu rządowi”. To był Żyd, Jared
Cohen, z Departamentu Stanu USA, który przewodził tym wysiłkom. Pomysł nie
należał do niego, ale wykonanie było. Mógłbym wymienić 25 innych takich
wysiłków. Pamiętajmy również, że to inna Żydówka, Madeleine Albright jako
sekretarz stanu USA, stworzyła 78-dniowe bombardowanie Serbii – najdłuższą
kampanię bombową w historii świata. Pamiętajmy też, że to Madeleine Albright
zaprojektowała zniszczenie infrastruktury wodnej Iraku. Za to Albright zyskała
sławę jako najbardziej płodna zabójczyni dzieci na świecie, ten
obłąkany psychopata bezpośrednio odpowiedzialny za śmierć ponad 500 000
niemowląt w Iraku, który następnie powiedział: “Tak, było warto”; – za co Obama
odznaczył ją Prezydenckim Medalem Wolności, najwyższym cywilnym odznaczeniem
Stanów Zjednoczonych.
To Żydzi tacy jak Madeleine Albright z
Jugosławią i Irakiem, Henry Kissinger z Wietnamem i Paul Wolfowitz z Irakiem,
wykorzystali siłę i wpływy swoich stanowisk, aby prowadzić amerykańską politykę
zagraniczną tam, gdzie oni i ich mocodawcy chcieli, aby to poszło. Kissinger pomógł
stworzyć i nadzorował wszystkie okrucieństwa USA w Wietnamie i wiele w Ameryce
Środkowej i Południowej. Wolfowitz był ekstremalnym
jastrzębiem w Iraku i najwyraźniej naciskał na inwazję kilka dni po 9-11,
używając tego jako wymówki. Nie pasują one dokładnie do “administrowania
misjami dyplomatycznymi” i “negocjowania umów międzynarodowych”.
Istnieje interesująca wymiana wiadomości
od Henry’ego Kissingera, kiedy był sekretarzem stanu USA. David
Popper był żydowskim ambasadorem w Chile za rządów Pinocheta po tym,
jak Departament Stanu USA dokonał egzekucji obalenia demokratycznie wybranego
prezydenta Salvadora Allende, a Pinochet rozpoczął salwę okrucieństw przeciwko
własnemu narodowi. Popper był na tyle ludzki, że przekazał swoje obawy
dotyczące okrucieństw Departamentowi Stanu. Kissinger odpowiedział pośrednią
wiadomością do ambasady, która brzmiała: “Powiedz Popperowi, żeby wyciął
wykłady z nauk politycznych”. [88] To również nie
pasuje do tworzenia dobrych stosunków i pracy na rzecz pokoju.
Departament Stanu USA jest również stale
zaangażowany w prześladowanie małej Kuby, w odwecie za wypędzenie przez Castro
wszystkich Żydów po rewolucji. Jeden z artykułów z Głosu Ameryki został
zatytułowany “Blokowanie reżimu kubańskiego przed wykorzystywaniem narodu
kubańskiego”. [89] Było to interesujące, ponieważ
sankcje, które USA nieustannie stosowały wobec Kuby przez ostatnie 70 lat,
skazały ten mały kraj na skrajną biedę, brak leków i technologii oraz ogólną
nędzę, nie wspominając o 638 nieudanych próbach zabicia Castro. [90] [91] Nie
wydaje się, przynajmniej na pierwszy rzut oka, wspierać tezę, że Departament
Stanu USA jest bardzo zaniepokojony “wykorzystywaniem narodu kubańskiego”.
W podobnym duchu możesz być świadomy, że
Departament Stanu USA i wojsko zainstalowały i wspierały Anastasio Somozę i
jego rodzinę jako brutalnych dyktatorów Nikaragui. Interesujące jest to, że
kiedy wyszukuję “dyktatorów Nikaragui”, Google i Bing nagłówek wyników z
artykułami o Danielu Ortegi – człowieku, który obalił wspieranych przez USA
Somozów i przeprowadził wolne wybory. Wygląda na to, że bojownik o wolność
jednego człowieka jest terrorystą (lub dyktatorem) innego człowieka. W
odpowiedzi Departament Stanu USA nałożył najbardziej brutalne możliwe sankcje
na ten mały kraj, tak brutalny, że standard życia podobno spadł o około 90%.
Departament Stanu powiedział Ortedze, że jego kraj wróci do normy w jednej
chwili, jeśli tylko zrezygnuje i przeprowadzi wybory z dwiema wybranymi przez
USA osobami jako jedynymi kandydatami. Ortega nie miał wyboru. Artykuł
Wikipedii na temat tego wydarzenia mówi nam, że “Nikaragua przeprowadziła
pierwsze demokratyczne wybory, obalając dyktaturę [Ortegi]”[92], najwyraźniej
myląc Ortegę z Somozą. Nie chcę jednak tracić głównego punktu, który polega na
tym, że kiedy spojrzymy poza propagandę i psycho-bełkot, jest to typowa
codzienna aktywność Departamentu Stanu USA w prawdziwym życiu.
Wydaje się, że nie ma powodu, by wątpić, że
Departament Stanu USA otrzymuje rozkazy marszu od londyńskiego City, ponieważ
większość jego działań przynosi niewielkie lub żadne korzyści USA, ale przynosi
ogromne korzyści Izraelowi i żydowskiej agendzie. Pamiętaj, że Departament
Stanu kontroluje wszystkie sprawy zagraniczne, prawie wszystko, co nie jest
krajowe, przynajmniej dopóki nie będą mogli przekazać swoich projektów armii
amerykańskiej w celu ostatecznego zakończenia. Z poniższej listy widać, że ten
krytyczny departament jest w przeważającej mierze żydowski, a zatem
odpowiedzialny za praktycznie wszystkie poważne problemy polityczne świata. I
to nie pierwszy raz. Być może zechcesz przeczytać “The Cause of World Unrest”[93] Howella
Arthura Gwynne’a, redaktora londyńskiego Morning Post, napisanego w 1920 roku.
Od tego czasu nic się nie zmieniło.
Nie wydaje się już tajemnicą, że chazarscy
(tak zwani) Żydzi w londyńskim City chcą rozpocząć III wojnę światową, aby
dokończyć swoje plany. [94]
Celem jest ostateczne zniszczenie Rosji, Chin
[95] i
Iranu, usunięcie ostatnich przeszkód dla ich fantazji o żydowskim jednym
rządzie światowym, i robi się to dokładnie w ten sam sposób, w jaki
zaprojektowali pierwsze dwie wojny światowe. [96] [97] [98] Wszystko, co dzieje się dzisiaj z
Rosją, Chinami i Iranem, jest całkowicie żydowską polityką emanującą z tego
źródła. Wszystkie prowokacje dokonywane dzisiaj przez Departament Stanu USA i
wojsko są kierowane przez Żydów, którzy całkowicie kontrolują Departament Stanu
USA.
Jest jeszcze coś, co robi Departament
Stanu USA, co mogliście podejrzewać, ale nie mieli żadnych konkretnych
informacji: korzystając z przywilejów dyplomatycznych i wykorzystując personel
swoich ambasad i konsulatów, szpieguje kraje przyjmujące. Możesz przeczytać to:
“Jeśli to zrobisz, to szpiegowanie. Jeśli to robię, to są to badania”. [99] Znaczna
część tej działalności polega na identyfikowaniu Amerykanów pracujących w
Chinach i różnych niezadowolonych chińskich chrząknięć, którzy mogą chcieć
“zebrać badania” dla rządu USA. To kosztuje, które należy zapłacić gotówką i
zapłacić “pod stołem”. Jak to sfinansować?
W roku próbnym (2014) amerykańskie
konsulaty w Chinach otrzymały około 1,8 miliona wniosków wizowych od obywateli
chińskich [100], głównie
na studia lub turystykę. Ambasada USA i konsulaty pobierały bezzwrotną opłatę w
wysokości 1 RMB (około 000 USD) za każdy wniosek, z zastrzeżeniem, że opłata
zostanie uiszczona tylko gotówką. Aby zaoszczędzić ci matematyki, jest to około
150 milionów dolarów, które całkowicie omija system bankowy i jest dostępne dla
czarnych operacji.
Ambasada USA w Pekinie, cierpiąc z powodu
powtarzających się ataków za tę politykę, próbowała kontrolować szkody,
umieszczając nową stronę na swojej stronie internetowej, zapewniającą
Chińczyków, że tak naprawdę nie potrzebują gotówki na swoje czarne operacje, o
czym świadczy fakt, że nagle zaakceptują również karty kredytowe – VISA,
MasterCard, AMEX i Diners Club. To było urocze. Liczba Chińczyków posiadających
karty AMEX lub Diners Club byłaby mniej więcej taka sama jak liczba Amerykanów
posiadających karty kredytowe z Banku Chin – innymi słowy, około zera. Dlaczego
ambasada USA w Pekinie nie akceptuje chińskich kart kredytowych? Ponieważ
naprawdę potrzebowali gotówki na swoje czarne operacje.
Naprawdę musisz przeczytać ten artykuł o
Pfizer: “Epidemia Pfizera w idealnym czasie”. [100a] Są to ci sami ludzie, którzy
wyprodukowali większość “szczepionek” COVID-19. Nie będę tutaj podawać wielu
szczegółów, ale zasadniczo Pfizer stworzył nowy lek na zapalenie opon mózgowych,
którego FDA odmówiła zatwierdzenia ze względu na poważne zagrożenia, więc
Pfizer zabrał go do Nigerii, gdzie doszło do nagłego wybuchu zapalenia opon
mózgowych (bardzo możliwe, że spowodowanego przez WHO). Pfizer najwyraźniej
sfałszował listy upoważniające i datował je wstecznie na datę przed ich
“procesem”. Kłamali również na temat uzyskiwania zgody rodziców na podawanie
eksperymentalnego leku małym dzieciom, którego stosowanie nie tylko spowodowało
śmierć wielu dzieci, ale także innych z uszkodzeniem mózgu, paraliżem lub
niewyraźną mową. Nigeria złożyła wiele pozwów, a Pfizer ostatecznie zgodził się
zapłacić 75 milionów dolarów odszkodowania i stworzyć fundusz w wysokości 35
milionów dolarów na odszkodowania dla ofiar.
Ale Pfizer uciekał się do wymuszeń i
szantażu nigeryjskich urzędników państwowych, próbując uniknąć jakichkolwiek
płatności na rzecz rodzin maleńkich ofiar nielegalnego procesu narkotykowego.
Brytyjski Guardian poinformował, że wyciekły depesze dyplomatyczne rządu USA
ujawniły, że “Pfizer wynajął śledczych, aby szukali dowodów korupcji przeciwko
nigeryjskiemu prokuratorowi generalnemu, starając się przekonać go do wycofania
działań prawnych”, z widoczną pełną wiedzą i pomocą Departamentu Stanu
USA. Nie tylko to, ale kiedy Nigeria próbowała złożyć pozwy w USA,
amerykańskie sądy dziwnie twierdziły, że “nie mają jurysdykcji” do
rozpatrywania takich roszczeń. To nie pierwszy raz, kiedy rząd USA, Departament
Stanu i amerykańskie sądy okrążają wagony, by chronić żydowską korporację. I,
jak to prawie zawsze bywa, Żydzi opublikowali artykuły, aby powiedzieć nam, że
“motywy nigeryjskiego rządu (potępiającego Pfizera) zostały
zakwestionowane”. [100b] Więc
teraz nie chodzi o żydowską firmę celowo ryzykującą życie i zabijającą małe
(nieżydowskie) dzieci, ale o rząd z wątpliwymi motywami. I w ten sposób tym
Żydom udaje się przekręcić historię i obwiniać ofiarę. Ale znowu, aby nie
stracić głównego punktu, którym jest to, że ochrona żydowskich korporacji
międzynarodowych na całym świecie jest jedną z głównych funkcji Departamentu
Stanu USA.
Z poniższych list można zobaczyć
przytłaczającą żydowską kontrolę Departamentu Stanu USA:
Elliott Abrams – Specjalny
Przedstawiciel ds. Wenezueli i Iranu
Elliott
Abrams – Asystent Sekretarza Stanu ds. Międzyamerykańskich
Elliott
Abrams – Zastępca Sekretarza Stanu ds. Praw Człowieka
Elliott
Abrams – Zastępca Sekretarza Stanu ds. Organizacji
Międzynarodowej
Madeline Albright – sekretarz stanu
Bernard W. Aronson – Asystent
Sekretarza Stanu
Bernard W. Aronson – Specjalny
Wysłannik ds. Kolumbijskiego Procesu Pokojowego
Daniel Benjamin – Koordynator Departamentu Stanu ds.
Zwalczania Terroryzmu
Antony Blinken – sekretarz stanu
Michael Blumenthal – Zastępca Asystenta
Sekretarza Stanu
Nancy Brinker – Szefowa protokołu
Departamentu Stanu
Debra Cagan – Dyrektor ds. Polityki i
Spraw Regionalnych w Departamencie Stanu
Debra Cagan – Dyrektor Departamentu
Stanu ds. Europy i Eurazji
Michael H. Cardozo – Prawnik Departamentu
Stanu
David S. Cohen – Podsekretarz ds.
Terroryzmu i Wywiadu Finansowego
Eliot
Cohen – doradca Departamentu Stanu
Jonathan R. Cohen – Zastępca Asystenta
Sekretarza Stanu
Jared
Cohen – Sekretarz Stanu ds. Planowania Polityki
Jeffrey Davidow – Zastępca Sekretarza
Stanu, Główny Decydent
Stuart Eizenstat – Asystent Sekretarza
Stanu
Stuart Eizenstat – podsekretarz stanu
Harvey
Feldman – Departament Stanu ds. planowania polityki
Jeffrey D. Feltman – zastępca
sekretarza stanu
Daniel Fried – Koordynator Departamentu
Stanu ds. Polityki Sankcji
Daniel Fried – Asystent Sekretarza
Stanu
Daniel Fried – Biuro Ekonomiczne
Departamentu Stanu
Bonnie
Glick – oficer służby zagranicznej, Departament Stanu
Philip
S. Goldberg – Asystent Sekretarza Stanu ds. Wywiadu
Jason Greenblatt – Specjalny
Przedstawiciel ds. Konfliktu Izraelsko-Palestyńskiego
Marc
Grossman – Zastępca Sekretarza Stanu ds. Europy i Kanady
Marc
Grossman – Podsekretarz Stanu ds. Politycznych
Marc
Grossman – Specjalny Przedstawiciel w Afganistanie i
Pakistanie
Marc
Grossman – Dyrektor Generalny Służby Zagranicznej Stanów
Zjednoczonych
Richard N. Haass – Specjalny Wysłannik
ds. Irlandii Północnej
Richard N. Haass – Dyrektor
Departamentu Stanu ds. Planowania Polityki
Avril
Haines – Biuro Radcy Prawnego, Departament Stanu
Morton Halperin – Dyrektor Departamentu Stanu ds.
Planowania Polityki
Rita Hauser – Przedstawiciel przy
Komisji ONZ
Richard Holbrooke – Specjalny
Przedstawiciel w Afganistanie i Pakistanie
Richard Holbrooke – Asystent Sekretarza
Stanu
Robert
D. Hormats – Podsekretarz Stanu ds. Wzrostu Gospodarczego i
Energii
Roberta S. Jacobson – Asystent Sekretarza Stanu
John
Kerry – Sekretarz Stanu
Henry Kissinger – Sekretarz Stanu
Melvyn Levitsky – Zastępca Sekretarza
Stanu ds. Międzynarodowych Narkotyków
Melvyn Levitsky – Sekretarz Wykonawczy
Departamentu Stanu
Melvyn Levitsky – Zastępca Asystenta
Sekretarza Stanu
Jack
Lew – Zastępca Sekretarza Stanu
Jack Lew – Szef Biura Budżetowego
Departamentu Stanu
Samuel W. Lewis – Dyrektor Departamentu
Stanu ds. Planowania Polityki
Samuel W. Lewis – Asystent Sekretarza
Stanu
Samuel W. Lewis – Szef Departamentu
Stanu ds. Włoch
Samuel W. Lewis – Specjalny Asystent
Podsekretarza Stanu
Samuel W. Lewis – Specjalny Asystent
ds. Planowania Polityki Międzyamerykańskiej
Aryeh Lightstone – starszy doradca
ambasadora USA w Izraelu
Deborah Lipstadt – specjalny wysłannik
Departamentu Stanu ds. monitorowania i zwalczania antysemityzmu
Princeton Lyman – asystent sekretarza
stanu
Eric Lynn – doradca ds. polityki
bliskowschodniej
Michael Mandelbaum – Departament
Bezpieczeństwa Państwowego
Aaron Miller – Zastępca Koordynatora
ds. Bliskiego Wschodu
Aaron Miller – historyk Departament
Stanu
Aaron Miller – Biuro Analityków
Departamentu Stanu ds. Wywiadu i Badań
Aaron Miller – Sekretarz Stanu ds.
Planowania Polityki
John Miller – Biuro Departamentu Stanu
ds. Handlu Ludźmi
Ronald E. Neumann – oficer służby
zagranicznej
Thomas Nides – Zastępca Sekretarza
Stanu
Matt Nosanchuk – Starszy Doradca ds.
Religii i Spraw Globalnych
Suzanne
Nossel – Zastępca Asystenta Sekretarza Stanu USA
Victoria Nuland – sekretarz stanu ds. politycznych
Victoria Nuland – Asystent Sekretarza Stanu
Morgan Ortagus – Rzecznik Prasowy,
Departament Stanu
David H. Popper – Zastępca Sekretarza Stanu ds.
Organizacji Międzynarodowej
Ned Price – rzecznik Departamentu Stanu
Arnold Lewis Raphel – Specjalny
Asystent Sekretarza Stanu
Mira Resnick – zastępca asystenta
sekretarza Departamentu Stanu
Dennis
Ross – Dyrektor, Departament Stanu ds. Planowania Polityki
Walter
Rostow – Radca Departamentu Stanu
Walter
Rostow – Dyrektor Departamentu Stanu ds. Planowania
Polityki
James
Rubin – Specjalny Wysłannik Departamentu Stanu
James
Rubin – Asystent Sekretarza Stanu ds. Publicznych
James
Rubin – doradca dyplomatyczny Sekretarza Generalnego OECD
Daniel Rubinstein – Główny Zastępca
Asystenta Sekretarza Biura Wywiadu
Richard Schifter – Zastępca Sekretarza
Stanu ds. Praw Człowieka
Richard Schifter – Zastępca
Przedstawiciela w Radzie Bezpieczeństwa ONZ
Dan Senor – rzecznik “Rządu
Tymczasowego” Paula Bremera w Iraku
Dan Shapiro – doradca ds. Iranu
Dan Shapiro – Specjalny łącznik z
Izraelem w sprawie Iranu
Wendy Sherman – Zastępca Sekretarza
Stanu
Wendy Sherman – Asystent sekretarza ds.
legislacyjnych Sekretarz Stanu
Wendy Sherman – Podsekretarz Stanu ds.
Politycznych
Richard H. Solomon – Asystent
Sekretarza Stanu
Richard H. Solomon – Dyrektor
Departamentu Stanu ds. Planowania Polityki
Donald Steinberg – Dyrektor Wspólnej
Rady Politycznej Departamentu Stanu
James B. Steinberg – Dyrektor Departamentu Stanu ds.
Planowania Polityki
James B. Steinberg – Główny Zastępca Sekretarza
Stanu
James B. Steinberg – Zastępca
Sekretarza Stanu
Robert S. Strauss – Specjalny Wysłannik
ds. Bliskiego Wschodu
Peter Tarnoff – Podsekretarz Stanu ds.
Politycznych
Peter Tarnoff – Sekretarz Wykonawczy
Departamentu Stanu
Chanan Weissman – rzecznik Departamentu
Stanu
Tamara Cofman Wittes – Zastępca Asystenta Sekretarza Stanu w
Departamencie Stanu
Paul
Wolfowitz – Dyrektor Departamentu Stanu ds. Planowania
Polityki
Paul
Wolfowitz – Asystent Sekretarza Departamentu Stanu Azja
Wschodnia i Pacyfik
Howard Wolpe – specjalny wysłannik
prezydenta do Afryki
Howard Wolpe – Asystent Sekretarza
Stanu
David Wurmser – doradca ds. Bliskiego
Wschodu, specjalny asystent Departamentu Stanu
Żydowscy ambasadorowie Ameryki
Oczywiście, żydowski Departament Stanu nie
może funkcjonować w międzynarodowej próżni i, podobnie jak w przypadku wojska,
w wielu krajach wymaga “butów na ziemi”.
Po pierwsze, oficjalna wersja: “Podstawową
rolą ambasadora jest nawiązywanie i utrzymywanie stosunków dyplomatycznych
między dwoma krajami, ułatwianie handlu i handlu oraz promowanie programów
wymiany kulturalnej i edukacyjnej”.
Według Wikipedii “Jednym z kamieni
węgielnych zagranicznych misji dyplomatycznych (ambasad) jest praca na rzecz
pokoju”. Roześmiałem się głośno, kiedy to zobaczyłem. Rzeczywistość jest nieco
inna. Ambasady USA są znane na całym świecie, nie z pokoju lub dobrych
stosunków, ale przede wszystkim z “chciwego zastraszania” wszystkich innych
narodów, zarówno przyjaciół, jak i wrogów. Ważną rzeczywistością jest to, że
stanowiska ambasadorów rzadko są przyznawane dyplomatom zawodowym lub
zawodowym; większość z nich jest wynikiem przekupstwa, zwykle poprzez datki na
kampanię, ale czasami bezpośrednio, i dla Żydów w bardzo dużej liczbie. [101]
Oprócz całej przemocy zaprojektowanej
przez Departament Stanu i silnie wspieranej przez ambasady USA, amerykańskie
ambasady i konsulaty angażują się w wiele innych działań, nie do końca
“dyplomatycznych”, które mogą nie przyjść wam do głowy. Wszystko to jest
częścią żydowskiej agendy i spełnianiem żydowskich interesów.
Na przykład Madeleine Kunin,
żydowska ambasador USA w Szwajcarii, nie spędzała czasu na nawiązywaniu dobrych
stosunków ani na zawieraniu pokoju, ale zamiast tego “uparcie ścigała
Szwajcarów w kwestii złota dla ocalałych z holokaustu”. [102] Wydaje
się, że nie pasowałoby to do właściwych działań lub programu amerykańskiego
dyplomaty.
W podobnym przykładzie Paul Packer był
przewodniczącym Komisji ds. Ochrony Dziedzictwa Ameryki za Granicą. Brzmi to
dobrze, z wyjątkiem tego, że Packer ściśle współpracował z różnymi żydowskimi
ambasadorami USA w sprawach innych niż pokój, przyjaźń i amerykańskie
dziedzictwo. Według Jerusalem Post, Packer spędził trzy lata naciskając na
różne kraje, aby “zachowały żydowskie miejsca dziedzictwa w swoich granicach”,
takie jak wskrzeszanie i renowacja starożytnych cmentarzy żydowskich. Spędził
także te lata naciskając na kraje Europy Wschodniej, aby przyjęły “programy
nauczania o Holokauście” w swoich szkołach. A szczególnie naciskał na nich, by
przyjęli żydowską definicję “antysemityzmu”, która mówi, że wszystko, co jest
antyizraelskie, antysyjonistyczne lub antyludzkie okrucieństwo, stanowi “zawoalowany
antysemityzm”. [103] Nie
wydają się one również reprezentatywne dla normalnych funkcji ambasad
amerykańskich, ani nie jest od razu oczywiste, w jaki sposób te działania leżą
w interesie USA.
Istnieją inne podobne działania, które
najwyraźniej nie pasują do funkcji ambasady USA. Jednym z nich jest
najwyraźniej nieustanna grabież dzieł sztuki w Niemczech na podstawie tego, że
te dzieła sztuki “musiały” należeć do Żydów w pewnym momencie w przeszłości i
dlatego muszą zostać zwrócone. Niemiec miał kolekcję około 1.500 dzieł sztuki,
które Żydzi odkryli niedawno. [104]
Ich podejście, silnie wspierane przez Departament Stanu USA[105][106], polegało
zasadniczo na tym, że jeśli człowiek ten nie może niezbicie udowodnić, że
wszystkie te dzieła sztuki nigdy nie należały do Żyda, wszystkie zostaną
skonfiskowane i przekazane niemieckim Żydom lub, jeśli nie uda się znaleźć
odpowiednich odbiorców, zostaną umieszczone w muzeum żydowskim. To również nie
wydaje się pasować do właściwej działalności ambasady USA.
Jest o wiele więcej. Brazylia jest
największym krajem w Ameryce Południowej z potężną gospodarką, a Żydzi mają tam
duże inwestycje. Główną funkcją ambasady USA w Brazylii jest ochrona tych
inwestycji. Departament Stanu powie nam, że “chronią amerykańskie interesy”,
ale to jawne kłamstwo. Podobnie Boliwia i różne państwa afrykańskie są
obdarzone zasobami naturalnymi niezbędnymi dla wielu gałęzi przemysłu, takich
jak produkcja broni, które są głównie własnością Żydów. Ambasady USA i ich
żydowscy ambasadorowie w tym przypadku działają w celu negocjowania i
uzyskiwania porozumień.
Misje zagraniczne USA w Afryce
Południowej, Belgii i Holandii są blisko powiązane, ponieważ Żydzi kontrolują
całe wydobycie złota i diamentów w Afryce Południowej, a także kontrolują
rządzącą partię rządową, a Belgia i Holandia są diamentowymi stolicami świata,
podobnie jak Izrael. Ambasady USA ściśle ze sobą współpracują, aby zapewnić
kontynuację tego szczęścia. Wydaje się, że udało im się to tylko częściowo.
Otrzymałem taką wiadomość od czytelnika z Południowej Afryki:
Witam, panie Romanoff.
Nazywam się ——–. Mam 71 lat i urodziłem
się w Południowej Afryce w “erze apartheidu” Byłem naukowcem, ale z intensywnym
zainteresowaniem polityką międzynarodową. No to zaczynamy.
W Republice Południowej Afryki inny
program został wykorzystany przez londyńskie City, oczerniając pierwszy na
świecie kraj kontrolowany przez białych za pomocą oszustwa “apartheidu”.
Dzisiaj mój kraj jest opanowany przez kontrolowanych tak zwanych czarnych
przywódców i wszystkie instytucje są systematycznie niszczone, z wyjątkiem
kopalni krytycznych i żydowskich przedsiębiorstw, takich jak De Beers i Anglo
America (które są w posiadaniu De Beers). System kolejowy został
zdziesiątkowany, z wyjątkiem systemu kolei dużych prędkości biegnących od
krytycznych kopalni rudy do portów. Całe prawo i porządek zostały zniszczone, a
system sądowniczy to żart. Dostawy energii elektrycznej są na kolanach ze
wszystkimi efektami domina, takimi jak uzdatnianie wody i opieka zdrowotna.
Całe miejsce rozpada się z wyjątkiem kopalni takich jak platyna, diamenty,
chrom itp. z kupionymi politykami jako młodszymi dyrektorami, aby usprawnić
proces. Różni się to od waszego “Szerzenia demokracji, po amerykańsku”[107], ale działało równie dobrze. To
był potężny hub w londyńskim City na osiągnięcie tych samych wyników.
Twój
Dr ——–, BSc, MSc, MCB, PhD
Ambasadorowie USA są również aktywni w
dystrybucji amerykańskiej “pomocy” do innych krajów, na przykład Egiptu. Na
ulicy mówi się, że amerykańska pomoc jest wykorzystywana do zakupu zwolnienia z
wrogości wobec Izraela w ramach amerykańskiej dyplomacji. Są one również
wykorzystywane do zastraszania narodów do akceptowania amerykańskich baz
wojskowych, amerykańskich laboratoriów broni biologicznej oraz do zapewnienia
całkowitej odporności Amerykanom we wszystkich innych narodach poprzez
zwolnienie Amerykanów ze wszystkich krajowych praw innych narodów.
Podobnie jak w przypadku listy żydowskich
nazwisk w Departamencie Stanu USA, widać, że lista Żydów w ambasadach USA jest
również niezwykła dla rasy ludzi tworzących nieco ponad 1% populacji USA.
Mianowanie żydowskich ambasadorów nie jest
prostą sprawą rasowego nepotyzmu. Nigdy nie odbywa się to bez powodu. Są
wybierani do promowania żydowskiej agendy albo dla kraju “ofiary”, albo dla
wybranej grupy Żydów. Na tym stanowisku wykorzystują władzę Departamentu Stanu
USA, aby zmusić wszystkie narody do budowy “muzeów holokaustu”, do prowadzenia
kampanii i wywierania presji na złagodzenie prawa aborcyjnego, legalizację
sodomii, kampanię na rzecz zwiększenia ustawodawstwa LGBTQ +, zwiększenie
imigracji, aby zanieczyścić populacje narodowe. Używają go do wywierania
nacisku na szczepionki sterylności WHO. Są one wykorzystywane politycznie do
wywierania nacisku na zagraniczne rządy, aby przyjęły żydowską agendę w wielu
politykach społecznych.
Co najważniejsze, wykorzystują również
władzę Departamentu Stanu USA, aby naciskać na wszystkie kraje, aby
zdelegalizowały “antysemityzm” – jako przestępstwo. Oznacza to, że każdy wyraz krytyki czegokolwiek
związanego z Żydami lub Izraelem będzie stanowił przestępstwo karane latami
więzienia. To nie jest fantazja; Żydzi w Niemczech niedawno
przedstawili propozycję ustawodawstwa, w którym każda krytyka Izraela
lub Żydów byłaby karana “denaturalizacją”: oznacza to, że każdy winny
krytykowania Żydów zostałby pozbawiony obywatelstwa, stając się bezpaństwowcem,
którego majątek zostanie skonfiskowany, a następnie deportowany. To jest nie do
uwierzenia, ale żydowskie media nawet nie szemrały na temat tego objawienia. I
jest coś więcej: żydowskie media od lat prowadzą kampanie nienawiści przeciwko
Rosji, Chinom i Iranowi, media wypełniają się codziennie wściekłymi
oszczerstwami. Świat powinien zapytać, dlaczego jest w porządku, aby Żydzi
swobodnie prowokowali nienawiść przeciwko innym ludom i narodom, ale gdzie nawet
łagodna krytyka Żydów wyśle człowieka do więzienia. Kto jest tu ofiarą?
Istnieje również wiele interesów
komercyjnych, takich jak zmniejszenie wydatków na opiekę zdrowotną i otwarcie
rynku dla prywatnych szpitali żydowskich i utorowanie drogi do wygórowanych
zysków (prawie całkowicie) żydowskich firm farmaceutycznych. Ambasady i
konsulaty zostaną wykorzystane do zwiększenia zasięgu międzynarodowych
korporacji będących własnością Żydów. Żydowski ambasador przyjazny Nestle
będzie wywierał presję na rząd, aby złagodził przepisy zdrowotne dotyczące
sztucznego mleka dla niemowląt.
Oto (dość niekompletna) lista żydowskich
ambasadorów USA:
Morton I. Abramowitz – Ambasador w Turcji
Morton I. Abramowitz – Ambasador w
Tajlandii
David Isaac Adelman – Ambasador w Singapurze
Michael Adler – Ambasador w Belgii
Madeleine Albright (Marie Jana Körbelová) –
ambasador przy ONZ
Jeffrey A. Bader – Ambasador w Namibii
Stuart Bernstein – Ambasador w Danii
Alan
Blinken – Ambasador w Belgii
Donald Mayer Blinken – Ambasador na
Węgrzech
Steven C. Bondy – Ambasador w Bahra